OCD – Zespół obsesyjno-kompulsyjny (nerwica natręctw)

Zaburzeń nerwicowych jest wiele. Wszystko zależy od osobowości człowieka, jego odporności na stres, czynników genetycznych i środowiskowych. To dość szerokie pole możliwości, niemniej uważa się według najnowszej wiedzy, że obecny tryb życia to kluczowy parametr. Życiowe trudności naszych czasów to niczym iskra dla genetycznej podpałki – tak można to ująć.

Zaburzenie Obsesyjno-Kompulsyjne – choroba naszych czasów

Jednym z dokuczliwszych zaburzeń psychicznych, a obejmujące coraz więcej procent populacji, stało się OCD – z języka angielskiego: „Zaburzenie Obsesyjno-Kompulsyjne”, dawniej zwane: „Nerwicą natręctw”. Osoby dotknięte tą jednostką chorobową odczuwają niechciane myśli (obsesje), które z kolei prowadzą do kompulsji (czynności). Czynności, przykładowo sprawdzanie czegoś po kilka – kilkadziesiąt razy, mają za zadanie ukoić lęk wywołany myślami.

Chorzy rozumieją, że to co im się wyobraża – to zjawiska przesadne oraz nieracjonalne i z tego względu bardzo się wstydzą. Wielu nawet przez kilka lat udaje się ukryć dolegliwość. W przeciwieństwie do osób cierpiących na inne choroby umysłowe, chorzy na OCD są świadomi swych niewłaściwych zaburzeń. Czas przełamać wstyd, można to leczyć!

Skąd bierze się więc zjawisko, iż niektórzy ludzie mają:

• odczucie brudu na rękach i potrafią je myć po sto razy dziennie,
• odczucie niezamkniętych drzwi i sprawdzają je wiele razy,
• odczucie złej symetrii, przez to całe dnie przytłacza ich odpowiednie układanie przedmiotów dookoła,
• odczucie popełnienia wypadku drogowego, pomimo racjonalnej wiedzy, iż nic takiego nie miało miejsca,
• odczucie zrobienia komuś krzywdy, pomimo że posiadają łagodny i niekonfliktowy charakter.

Wiele przykładów można by tu dodać. Niechciane myśli mogą być tak różne, jak różni są ludzie. Nikt na razie dokładnie nie zna przyczyn OCD, choć wiemy coraz więcej. Uznaje się, że to kompozycja dziedzicznych preferencji (delikatne zmiany w budowie mózgu, jego chemii i przewodnictwie) i znaczące czynniki środowiskowe (stres w rodzinie czy miejscu pracy, choroby, śmierć kogoś bliskiego itp.). Zaburzenie to zdaje się być także zaburzeniem dziedziczonym.

Leczenie nerwicy natręctw

Obecnie leczenie polega na farmakologii i psychoterapii zarazem. Najpowszechniejszą teoria farmakologiczna uznaje, że Nerwica Natręctw (starsza nazwa – przyp. red.) wiąże się bezpośrednio z nieprawidłowym działaniem serotoniny, a jest to kluczowy przekaźnik w naszych mózgach. Ten neuroprzekaźnik zostaje nieustannie wykorzystywany przez komórki nerwowe między sobą do komunikowania się. Lekami o udowodnionej skuteczności w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych są inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI). Są to przede wszystkim sertralina, fluwoksamina, paroksetyna oraz cytalopram i escitalopram. W przypadku tików dołącza się też haloperydol lub rysperydon.

Przykładowe leki: ApoSerta, Zoloft, Asertin, Sertagen, Sastium.

Poza kwestią neuroprzekaźników związek z Zaburzeniem Obsesyjno-Kompulsyjnym ma budowa mózgu. Bierze się tu pod uwagę: wzgórze, jądro ogoniaste, korę oczodołową, zakręt obręczy. Metoda terapeutyczna, nazywana Ekspozycją i Blokowaniem Reakcji (z angielskiego: ERP) może skutkować pozytywnymi zmianami w funkcjonowaniu mózgu.

Jeśli którykolwiek z czytelników odczuwa niechciane myśli, pojawiające się mimo woli, niech jak najszybciej skontaktuje się z lekarzem rodzinnym, który pokieruje pacjenta do odpowiednich specjalistów.