Cefuroxim-MIP

Cefuroksym jest antybiotykiem. Należy do grupy antybiotyków zwanych cefalosporynami drugiej generacji. Antybiotyki te podobne są do penicyliny.

Cefuroksym działa bakteriobójczo i może być stosowany w różnych rodzajach zakażeń.

Jak wszystkie antybiotyki, cefuroksym działa na niektóre gatunki bakterii i dlatego ma zastosowanie w leczeniu tylko niektórych zakażeń.

Wskazaniami do stosowania leku są:
– zakażenia dróg oddechowych – ostre i przewlekłe zapalenie oskrzeli, zakażone rozstrzenia oskrzeli, bakteryjne zapalenie płuc, ropień płuca i pooperacyjne zakażenia klatki piersiowej wywołane przez Streptococcus pneumoniae (z wyjątkiem szczepów opornych na penicylinę), Haemophilus influenzae (w tym szczepy oporne na ampicylinę na skutek wytwarzania beta laktamaz), Klebsiella spp., Staphylococcus aureus (w tym szczepy wytwarzające beta laktamazy, ale z wyjątkiem szczepów opornych na metycylinę), Streptococcus pyogenes, Escherichia coli;
– zakażenia ucha, nosa i gardła – zapalenie zatok, migdałków podniebiennych i gardła wywołane przez Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae (w tym szczepy oporne na ampicylinę), Klebsiella spp., Staphylococcus aureus (w tym szczepy wytwarzające beta-laktamazy, ale z wyjątkiem szczepów opornych na metycylinę), Streptococcus pyogenes, Escherichia coli;
– zakażenia dróg moczowych – ostre i przewlekle odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego i bezobjawowy bakteriomocz, wywołane przez Escherichia coli i Klebsiella spp. (z wyjątkiem szczepów wytwarzających beta-laktamazy typu ESBL);
– zakażenia tkanek miękkich – zapalenie skóry i tkanki podskórnej, róża i zakażenie ran wywołane przez Staphylococcus aureus (w tym szczepy wytwarzające beta-laktamazy, ale z wyjątkiem szczepów opornych na metycylinę), Streptococcus pyogenes, Escherichia coli, Klebsiella spp. (z wyjątkiem szczepów wytwarzających beta-laktamazy typu ESBL);
– zakażenia kości i stawów – zapalenie szpiku i zapalenie stawów o etiologii bakteryjnej wywołane przez Staphylococcus aureus (w tym szczepy wytwarzające beta-laktamazy; ale z wyjątkiem szczepów opornych na metycylinę);
– zakażenia narządów płciowych – rzeżączka – wywoływana przez Neisseria gonorrhoeae (szczepy wytwarzające i nie wytwarzające penicylinazę), szczególnie gdy penicylina nie może być stosowana;
– zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych – wywołane przez Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae (w tym szczepy oporne na ampicylinę), Neisseria meningitidis, Staphylococcus aureus (w tym szczepy produkujące penicylinazę);
– inne zakażenia – posocznica, wywołana przez Staphylococcus aureus (w tym szczepy wytwarzające beta-laktamazy, ale z wyjątkiem szczepów opornych na metycylinę), Streptococcus pneumoniae (z wyjątkiem szczepów opornych na penicylinę), Escherichia coli (szczepy wytwarzające beta-laktamazy typu ESBL są oporne), Haemophilus influenzae (w tym szczepy oporne na ampicylinę) oraz Klebsiella spp. (szczepy wytwarzające beta-laktamazy typu ESBL są oporne);
– zapobieganie zakażeniom po operacjach w obrębie jamy brzusznej, miednicy, po operacjach ortopedycznych, serca, płuc, przełyku i naczyń, gdy występuje zwiększone ryzyko zakażeń.

Dorośli.
W większości zakażeń podaje się domięśniowo lub dożylnie 750 mg trzy razy na dobę. W ciężkich zakażeniach dawkę zwiększa się do 1,5 g dożylnie trzy razy na dobę. W razie konieczności można zwiększyć częstość podawania dawki leku do czterech razy na dobę (co 6 godzin), aż do maksymalnej dawki dobowej, tj. do 3 g w przypadku podawania domięśniowego i do 6 g w przypadku podawania dożylnego. Cefuroksym może być również podawany w postaci doustnej w leczeniu podtrzymującym, gdy istnieją kliniczne wskazania do zmiany drogi podawania leku z pozajelitowej na doustną.

Niemowlęta i dzieci.
Dawka od 30 do 100 mg/kg mc./dobę podawana w trzech lub czterech dawkach podzielonych. W większości zakażeń zaleca się dawkę 60 mg/kg mc./dobę.

Noworodki.
Dawka 30 do 100 mg/kg mc./dobę podawana w dwóch lub trzech dawkach podzielonych.

Rzeżączka
1,5 g w dawce jednorazowej (dawkę można podać jako dwa wstrzyknięcia domięśniowe po 750 mg w różne miejsca, np. w dwa pośladki).

Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
Lek Cefuroxim-MIP może być stosowany wyłącznie do leczenia zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych spowodowanego wrażliwymi szczepami bakterii. Poniżej przedstawiono zalecane dawkowanie.

Dorośli: dożylnie 3 g trzy razy na dobę (co 8 godzin).

Niemowlęta i dzieci: dożylnie 200 do 240 mg/kg mc./dobę podane w trzech lub czterech dawkach podzielonych. Jeśli nastąpiła poprawa kliniczna, lekarz może po 3 dniach zmniejszyć dawkę do 100 mg/kg mc./dobę.

Noworodki: dożylnie 100 mg/kg mc./dobę. Jeśli jest to wskazane klinicznie, lekarz może zmniejszyć dawkę do 50 mg/kg mc./dobę.

Zapobieganie zakażeniom
Dożylnie 1,5 g podczas wprowadzania pacjenta do znieczulenia przed zabiegami operacyjnymi w obrębie jamy brzusznej, miednicy i zabiegami ortopedycznymi. Następnie można podać domięśniowo dwie dawki po 750 mg po 8 i 16 godzinach. W operacjach serca, płuc, przełyku i operacjach naczyniowych stosuje się 1,5 g cefuroksymu dożylnie podczas wprowadzania do znieczulenia, a następnie 750 mg domięśniowo trzy
razy na dobę przez okres 24 do 48 godzin.

Podczas operacji całkowitego wszczepienia stawu można przed dodaniem ciekłego monomeru zmieszać na sucho 1,5 g cefuroksymu w proszku z każdym opakowaniem cementu – polimeru metakrylanu metylu.

Terapia sekwencyjna
W niektórych zakażeniach cefuroksym początkowo podaje się domięśniowo lub dożylnie, a następnie leczenie kontynuuje się podając doustne postaci cefuroksymu.

Czas trwania leczenia pozajelitowego i doustnego zależy od nasilenia zakażenia i od stanu klinicznego pacjenta.

Zewnątrzszpitalne zapalenie płuc
1,5 g trzy lub dwa razy na dobę (dożylnie) przez 48-72 godzin, a następnie cefuroksym doustnie w dawce 500 mg co 12 godzin przez 10 dni.

Bakteryjne zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli
750 mg trzy lub dwa razy na dobę (domięśniowo lub dożylnie) przez 48-72 godzin, a następnie cefuroksym doustnie w dawce 500 mg co 12 godzin przez 5-10 dni.

Jeżeli pacjent lub inna osoba połknie dużą liczbę tabletek na raz lub jeśli przypuszcza się, że dziecko połknęło jakąś tabletkę, należy natychmiast skontaktować się z najbliższym szpitalnym oddziałem ratunkowym lub lekarzem. Po przedawkowaniu mogą wystąpić napady drgawek. Należy zabrać ze sobą do szpitala lub do lekarza niniejszą ulotkę, pozostałe tabletki oraz opakowanie leku, aby wiadomo było, jaki lek został zażyty.

Brak danych – lek podawany przez specjalistyczny personel.

W ciąży i w okresie karmienia piersią lub gdy istnieje podejrzenie, że kobieta jest w ciąży, lub gdy planuje ciążę, przed zastosowaniem tego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Brak doświadczalnych dowodów, iż cefuroksym szkodzi nienarodzonemu dziecku. Lek można stosować w ciąży jedynie wtedy, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.

Cefuroksym przenika do pokarmu kobiecego. U kobiet karmiących piersią należy zachować szczególną ostrożność.