Inhixa

Nazwa leku to Inhixa. Zawiera on lek o nazwie enoksaparyna sodowa, która należy do grupy leków nazywanych heparynami drobnocząsteczkowymi.

Ten lek działa na dwa sposoby.
1) Zapobiega powiększaniu się istniejących zakrzepów krwi. Pomaga to organizmowi rozkładać je i zapobiega ich szkodliwemu działaniu.
2) Zapobiega tworzeniu się zakrzepów we krwi.

Lek Inhixa jest stosowany u dorosłych w celu:
– leczenia zakrzepów krwi znajdujących się w żyłach (zakrzepica) lub w naczyniach krwionośnych w płucach,
– zapobiegania tworzeniu się zakrzepów krwi w następujących sytuacjach:
x podczas zabiegów operacyjnych,
x po operacjach lub podczas długich okresów unieruchomienia z powodu choroby,
x w sytuacjach, gdy do serca dociera niedostateczna ilość krwi, co objawia się silnym bólem w klatce piersiowej (niestabilna dławica piersiowa),
x po zawale serca (zawał mięśnia sercowego),
x w przypadku planowanej angioplastyki serca (chirurgiczna naprawa lub odblokowanie naczynia krwionośnego),
– zapobiegania tworzeniu się skrzepów krwi w rurkach urządzenia do dializy (stosowane w przypadku osób z zaburzeniami czynności nerek).

Jaki jest skład Inhixa, jakie substancje zawiera?

Substancją czynną jest enoksaparyna sodowa.

Jeden ml zawiera 100 mg enoksaparyny sodowej.

Każda ampułko-strzykawka o pojemności 0,2 ml zawiera 2 000 j.m. (20 mg) enoksaparyny sodowej.

– Pozostały składnik to woda do wstrzykiwań.

Dawkowanie preparatu Inhixa – jak stosować ten lek?

Stosowanie tego leku
– Przed zastosowaniem tego leku lekarz lub pielęgniarka musi przeprowadzić badanie krwi.
– Podczas pobytu w szpitalu zazwyczaj lek podaje pacjentowi lekarz lub pielęgniarka. To dlatego, że należy go podawać w postaci wstrzyknięcia.
– Po wypisie do domu konieczne może być dalsze samodzielne stosowanie tego leku (poniżej podano instrukcje podawania).
– Ten lek jest zazwyczaj podawany w postaci wstrzyknięcia pod skórę (podskórnego).

W razie jakichkolwiek wątpliwości dotyczących przyczyny stosowania leku Inhixa lub pytań dotyczących otrzymywanej dawki leku Inhixa, należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

Stosowana dawka
– Lekarz zdecyduje, jaką dawkę pacjent powinien otrzymywać. Podawana dawka leku zależy od przyczyny jego stosowania.
– W razie występowania u pacjenta problemów z nerkami może być podawana mniejsza dawka tego leku.

Zalecana dawka
Zapobieganie tworzeniu się zakrzepów krwi
a) podczas zabiegów operacyjnych
– Zalecana dawka to 20 mg lub 40 mg na dobę. Dawka zależy od prawdopodobieństwa powstawania zakrzepu.
– Jeśli ryzyko powstania zakrzepu jest niskie do średniego, należy stosować dawkę 20 mg na dobę.

Jeśli pacjent ma być poddany operacji, zazwyczaj pierwsze wstrzyknięcie leku podawane jest na 2 godziny przed operacją.
– Jeśli ryzyko powstania zakrzepu jest większe, należy stosować dawkę 40 mg na dobę. Jeśli pacjent ma być poddany zabiegowi operacyjnemu, zazwyczaj pierwsze wstrzyknięcie leku podawane jest na 12 godzin przed operacją.
– Leczenie jest przepisywane na 7 do 10 dni.

b) podczas długich okresów unieruchomienia z powodu choroby
– Jeśli pacjent musi pozostawać w łóżku z powodu choroby, zazwyczaj otrzymuje 40 mg enoksaparyny sodowej na dobę przez 6 do 14 dni.

Leczenie zakrzepów krwi
a) w żyłach (zakrzepica)
– Zalecana dawka to 1,5 mg na kg masy ciała, raz na dobę albo 1 mg na kg masy ciała co 12 godzin (dwa razy na dobę), w zależności od ciężkości zakrzepicy.
– Leczenie jest zazwyczaj przepisywane na 5 dni.

b) w sytuacjach, gdy do serca dociera niedostateczna ilość krwi, co objawia się silnym bólem w klatce
piersiowej (niestabilna dławica piersiowa)
– Zalecana dawka to 1 mg na kg masy ciała co 12 godzin (dwa razy na dobę).
– Leczenie jest zazwyczaj przepisywane na co najmniej 2 do 8 dni. Zazwyczaj lekarz zaleca przyjmowanie doustnie aspiryny w skojarzeniu z tym lekiem.

c) po zawale serca (zawale mięśnia sercowego)
– Ten lek można stosować w pewnym rodzaju zawału serca, nazywanym zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST (STEMI).
– Zalecana dawka to 30 mg enoksaparyny sodowej, podawanej we wstrzyknięciu do żyły.
– Bezpośrednio po wstrzyknięciu do żyły, pacjent otrzyma również ten lek w postaci wstrzyknięcia pod skórę (wstrzyknięcia podskórnego). Zazwyczaj stosowana dawka to 1 mg na kg masy ciała.
– Następnie pacjent będzie otrzymywał 1 mg na kg masy ciała co 12 godzin.
– Maksymalna dawka podawana w pierwszych dwóch wstrzyknięciach to 100 mg.
– Wstrzyknięcia zazwyczaj podaje się przez maksymalnie 8 dni.

d) w przypadku pacjentów poddawanych angioplastyce (przezskórnej angioplastyce wieńcowej)
– W zależności od tego, kiedy pacjent ostatnio otrzymał enoksaparynę sodową, lekarz zdecyduje, czy powinien otrzymać dodatkową dawkę tego leku przed napełnieniem balonu.
– Jeśli pacjent otrzymał ostatnie podskórne podanie enoksaparyny sodowej mniej niż 8 godzin przed napełnieniem balonu, nie wymaga podania żadnej dodatkowej dawki.
– Jeśli pacjent otrzymał ostatnie podskórne podanie ponad 8 godzin przed napełnieniem balonu, otrzyma we wstrzyknięciu dożylnym 0,3 mg enoksaparyny sodowej na kg masy ciała.

Zapobieganie tworzeniu się skrzepów krwi w rurkach urządzenia do dializy (w przypadku osób z zaburzeniami czynności nerek).
– Zalecana dawka to 1 mg na kg masy ciała.
– Lek należy wprowadzić do rurki wychodzącej z ciała pacjenta (linia tętnicza) na początku sesji dializy.
– Taka ilość wystarcza zazwyczaj na 4-godzinną sesję. Jednak w razie konieczności lekarz może podać pacjentowi dodatkową dawkę wynoszącą 0,5 do 1 mg na kg masy ciała.
– W przypadku dużego ryzyka krwawienia lekarz może zdecydować o zmniejszeniu dawki do 0,5 mg na kg masy ciała lub 0,75 mg na kg masy ciała.

Osoby w podeszłym wieku (75 lat lub więcej)

– W leczeniu świeżego STEMI:
– Lekarz lub pielęgniarka poda pacjentowi wstrzyknięcie tego leku pod skórę (wstrzyknięcie podskórne).
– Zalecana dawka do 0,75 mg na kg masy ciała co 12 godzin (dwa razy na dobę).
– Maksymalna dawka enoksaparyny sodowej podawana w pierwszych dwóch wstrzyknięciach to 75 mg.

– Przy innych wskazaniach nie ma potrzeby podawania mniejszej dawki, chyba że u pacjenta występują zaburzenia nerek.

Przedawkowanie – zastosowanie zbyt dużej dawki

Jeśli pacjent uważa, że zastosował zbyt dużą lub zbyt małą ilość tego leku, powinien natychmiast skontaktować się z lekarzem, pielęgniarką lub farmaceutą, nawet jeśli nie widać żadnych niepokojących objawów. Przypadkowe przedawkowanie tego leku po podaniu dożylnym, pozaustrojowym lub podskórnym może prowadzić do powikłań krwotocznych. Enoksaparyna podana doustnie źle się wchłania i nawet przyjęcie dużych dawek nie powinno prowadzić do poważnych następstw. W razie przypadkowego wstrzyknięcia lub połknięcia tego leku przez dziecko, należy je natychmiast zabrać na oddział ratunkowy szpitala.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Inhixa – czy mogę spożywać alkohol?

Nie dotyczy.

Czy można stosować Inhixa w okresie ciąży i karmienia piersią?

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Nie należy stosować tego leku u pacjentek w okresie ciąży ze wszczepioną sztuczną zastawką, ponieważ może to zwiększać ryzyko wystąpienia zakrzepów krwi. Lekarz omówi to z pacjentką. Nie wiadomo czy niezmieniona enoksaparyna przenika do mleka ludzkiego. Z tego powodu pacjentki nie powinny karmić piersią w trakcie stosowania tego leku.

Ulotka Inhixa – do pobrania pełna wersja ulotki dla pacjenta

Charakterystyka produktu leczniczego (ChPL) – dokumentacja dla lekarzy i farmaceutów