Sepsa zwana także posocznicą, to bardzo poważna i groźna choroba, która wielu osobom kojarzy się z pobytami na oddziałach OIOM. Choroba pojawia się nagle i ma bardzo szybki przebieg, dlatego warto dowiedzieć się o niej nieco więcej.
Czym jest sepsa?
Sepsa wywoływana jest przez bakterie, grzyby oraz wirusy. Ma ona swój początek zwykle w układzie oddechowym a później wraz z krwią przenosi się na inne części organizmu. Tego typu uogólnione zakażenie pociąga za sobą silną reakcję zapalną. W dalszej kolejności następuje osłabienie krążenia, przez co krew przestaje transportować składniki odżywcze do narządów ciała. Dalsze konsekwencje mogą być bardzo dotkliwe, gdyż wystąpić może niewydolność serca, nerek czy wątroby. Aby sepsa mogła być rozpoznana, konieczne jest przeprowadzenie wywiadu z pacjentem oraz wykonanie badań mikrobiologicznych.
Jakie objawy są alarmujące?
Sepsa na początku jej trwania jest trudna do zdiagnozowania, gdyż bardzo przypomina przeziębienie oraz grypę. Należy być czujnym wtedy, gdy temperatura ciała spada poniżej 36 stopni albo gwałtownie rośnie i jest wyższa niż 38 stopni. Inne objawy, których nie należy bagatelizować to: obfite poty, przyspieszone tętno, zasinienia na skórze i nienaturalnie rzadkie oddawanie moczu. Przy sepsie występują również zaburzenia świadomości i dezorientacja.
Szczególną czujność powinny zachować także te osoby, które przechodzą infekcję wywołaną przez meningokoki i paciorkowce ropne. Należy zwracać uwagę na nagłe pogorszenie samopoczucia.
Od czego zależy przebieg sepsy?
To, jak bardzo choroba będzie zaawansowana u danego pacjenta zależy od jego wieku, stanu zdrowia a więc od występowania chorób przewlekłych, kondycji systemu odpornościowego a także od tego, w której części ciała wystąpi proces zapalny. Warto zauważyć, że sepsa może powstać zarówno w szpitalu jak i w warunkach pozaszpitalnych. Jeśli chodzi o sepsę pozaszpitalną to najczęściej pojawia się ona u seniorów, którzy cierpią na kilka chorób przewlekłych. Jeśli chodzi o sepsę szpitalną najłatwiej zapadają na nią osoby, które miały zabiegi operacyjne, długo przyjmowały antybiotyki albo były poddawane chemioterapii. Bardziej podatne na sepsę są także osoby chorujące na cukrzycę.
Jak należy postępować przy podejrzeniu sepsy?
Sepsa to choroba wyjątkowo groźna, dlatego nie należy zwlekać z sięgnięciem po pomoc lekarską. Bez względu na to, czy powstała ona w szpitalu czy poza nim, chory powinien trafić na oddział intensywnej opieki medycznej. Według szacunków śmiertelność przy ciężkiej sepsie zawiera się w przedziale 30-60%. Charakterystyczne są spadki ciśnienia krwi, dlatego lekarze starają się je utrzymać na odpowiednim poziomie. W celu wyleczenia sepsy konieczne jest podawanie antybiotyków a sam proces leczenia zwykle trwa dość długo i nie kończy się w szpitalu. Dość często dochodzi do uszkodzenia narządów, dlatego później konieczna jest rehabilitacja.
Naszych publikacji nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję indywidualnie w porozumieniu z pacjentem.
