Arketis

ARKETIS TABLETKI należy do grupy leków przeciwdepresyjnych nazywanych selektywnymi inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI).

Wskazania do stosowania:
– epizod depresyjny (okresy depresji)
– zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (natrętne myśli i (lub) przymus wykonywania pewnych czynności)
– lęk napadowy z agorafobią lub bez agorafobii (szczególna postać nienormalnego lęku przebiegająca z np. lękiem przed wyjściem z domu, wchodzeniem do sklepów lub lękiem przed miejscami publicznymi lub bez tych lęków)
– fobia społeczna (przytłaczający strach lub unikanie codziennych sytuacji społecznych)
– zespół lęku uogólnionego (lęk utrzymujący się przez dłuższy czas, w przypadku którego dominuje nieustanne, nerwowe zamartwianie się)
– zespół stresu pourazowego (niepokój spowodowany traumatycznym zdarzeniem)

Dorośli

Dawkowanie w leczeniu depresji
Zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę. Zasadniczo poprawę obserwuje się po tygodniu, jednak może być ona widoczna dopiero od drugiego tygodnia leczenia. Jeżeli działanie leku nie będzie zadowalające, lekarz może zadecydować o stopniowym zwiększaniu dawki. Należy ją zwiększać stopniowo o 10 mg, maksymalnie do 50 mg na dobę. Czas trwania leczenia, który może przekraczać 6 miesięcy, zostanie ustalony przez lekarza.

Dawkowanie w leczeniu zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego
Zalecana dawka wynosi 40 mg raz na dobę, a dawka początkowa – 20 mg raz na dobę. Jeżeli działanie leku nie będzie zadowalające, lekarz może zadecydować o stopniowym zwiększaniu dawki. Dawkę należy zwiększać stopniowo o 10 mg. Dawka maksymalna wynosi 60 mg na dobę. Leczenie należy kontynuować do ustąpienia wszystkich objawów, co może nastąpić po kilku miesiącach lub po dłuższym czasie.

Dawkowanie w leczeniu zespołu lęku napadowego
Zalecana dawka wynosi 40 mg raz na dobę, a dawka początkowa – 10 mg raz na dobę. Jeżeli działanie leku nie będzie zadowalające, lekarz może zadecydować o stopniowym zwiększaniu dawki. Dawkę należy zwiększać stopniowo o 10 mg. Dawka maksymalna wynosi 60 mg na dobę. Dawka początkowa jest za mała, aby zapobiec nasileniu objawów zespołu lęku napadowego w początkowej fazie leczenia. Leczenie należy kontynuować do ustąpienia wszystkich objawów, co może nastąpić po kilku miesiącach lub po dłuższym czasie.

Dawkowanie w leczeniu fobii społecznej
Zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę. Jeżeli działanie leku nie będzie zadowalające, lekarz może zadecydować o stopniowym zwiększaniu dawki. Należy ją zwiększać stopniowo o 10 mg, maksymalnie do 50 mg na dobę.

Dawkowanie w leczeniu zespołu lęku uogólnionego
Zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę. Jeżeli działanie leku nie będzie zadowalające, lekarz może zadecydować o stopniowym zwiększaniu dawki. Należy ją zwiększać stopniowo o 10 mg, maksymalnie do 50 mg na dobę.

Dawkowanie w leczeniu zespołu stresu pourazowego
Zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę. Jeżeli działanie leku nie będzie zadowalające, lekarz może zadecydować o stopniowym zwiększaniu dawki. Należy ją zwiększać o 10 mg, maksymalnie do 50 mg na dobę.

Osoby w podeszłym wieku
Zalecana dawka początkowa stosowana u pacjentów w podeszłym wieku jest taka sama, jak stosowana u osób dorosłych. W razie konieczności lekarz może zadecydować o stopniowym zwiększeniu dawki maksymalnie do 40 mg na dobę.

Dzieci/młodzież w wieku poniżej 18 lat
Paroksetyny nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat

W przypadku przyjęcia większej niż zalecana dawki paroksetyny należy natychmiast zawiadomić o tym lekarza lub farmaceutę.

Nie należy przyjmować większej liczby tabletek niż zalecana. W przypadku przyjęcia zbyt dużej dawki paroksetyny, poza znanymi działaniami niepożądanymi (patrz „Możliwe działania niepożądane” załączonej ulotki) mogą wystąpić następujące objawy: wymioty, rozszerzenie źrenic, ból głowy, gorączka, zmiany ciśnienia tętniczego, pobudzenie, lęk, przyspieszenie rytmu serca i niekontrolowane drżenia kończyn (dreszcze).

Paroksetynę najlepiej jest przyjmować rano podczas śniadania. Pacjent powinien unikać spożywania alkoholu podczas stosowania tego leku, podobnie jak podczas leczenia innymi lekami działającymi na ośrodkowy układ nerwowy.

Kobiety w ciąży, przed zastosowaniem paroksetyny, muszą najpierw poradzić się lekarza.
Należy poinformować położną i (lub) lekarza, o przyjmowaniu paroksetyny. Stosowane w czasie ciąży, zwłaszcza w ostatnich 3 miesiącach ciąży, leki, takie jak paroksetyna, mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia u niemowląt poważnego stanu, zwanego zespołem przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodków (ang. Persistent Pulmonary Hypertension of the Newborn, PPHN).Cechuje go przyspieszony oddech i sinica skóry i występuje zwykle w pierwszej dobie po porodzie. Jeśli takie objawy wystąpią u noworodka, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem i (lub) położną.

Kilka badań zasugerowało zwiększenie ryzyka występowania wad serca u dzieci, których matki otrzymywały paroksetynę w pierwszych kilku miesiącach ciąży. Badania te wykazały, że mniej niż 2 na 100 dzieci, których matki otrzymywały paroksetynę we wczesnej ciąży, ma wadę serca, w porównaniu częstością występowania tego typu wad wynoszącą około 1/100 w populacji ogólnej. Biorąc pod uwagę wszystkie rodzaje wad wrodzonych, liczba wad wrodzonych występujących u dzieci, których matki przyjmowały ARKETIS TABLETKI podczas ciąży, nie różni się od całkowitej liczby wad wrodzonych występujących w populacji ogólnej.

Kobiety, które zaszły w ciążę podczas leczenia paroksetyną, powinny najpierw poradzić się lekarza. Leczenia paroksetyną nie należy przerywać natychmiast; tylko należy to robić stopniowo, w porozumieniu z lekarzem. Pacjentka i lekarz mogą zdecydować, że lepsza dla pacjentki będzie zmiana na inne leczenie lub stopniowe zaprzestanie przyjmowania leku ARKETIS TABLETKI. Jednak w zależności od stanu pacjentki, lekarz może zasugerować, że lepsze dla pacjentki będzie kontynuowanie przyjmowania leku ARKETIS TABLETKI.

W przypadku kontynuowania przez pacjentkę przyjmowania paroksetyny w trakcie ciąży należy dokładnie zbadać noworodka. Po urodzeniu (natychmiast lub w ciągu 24 godzin od urodzenia) u noworodka mogą wystąpić objawy odstawienia, takie jak: trudności w oddychaniu, sine zabarwienie skóry, zatrzymanie oddychania, drgawki, zmienna temperatura ciała, trudności w jedzeniu, wymioty, za małe stężenie cukru we krwi z towarzyszącym uczuciem głodu, nadmierna potliwość, zawroty głowy, kołatanie serca (hipoglikemia), obniżone lub podwyższone ciśnienie tętnicze, wzmożenie odruchów, drżenia, nadmierna ruchliwość, rozdrażnienie, apatia, ciągły płacz, senność i problemy ze snem.

Paroksetyna przenika w niewielkich ilościach do mleka matki. Dlatego nie należy jej stosować podczaskarmienia piersią, chyba że lekarz zaleci inaczej.