Espiro

Espiro to lek zaliczany do grupy selektywnych antagonistów aldosteronu. Te leki hamują działanie aldosteronu, substancji wytwarzanej przez organizm, która reguluje ciśnienie krwi i funkcjonowanie serca. Podwyższone poziomy aldosteronu mogą prowadzić do zmian w organizmie, które mogą skutkować niewydolnością serca.

Espiro jest stosowany w leczeniu niewydolności serca, aby zapobiegać pogorszeniu stanu zdrowia oraz zmniejszać liczbę hospitalizacji w przypadkach:

• przebytego zawału serca, w połączeniu z innymi lekami stosowanymi w niewydolności serca;
• utrzymujących się, łagodnych objawów, mimo dotychczasowego leczenia.

Jaki jest skład Espiro, jakie substancje zawiera?

Substancją czynną leku jest eplerenon. Każda tabletka zawiera 25 mg lub 50 mg eplerenonu.

Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, hypromeloza 15cP, magnezu stearynian, sodu laurylosiarczan.
Otoczka tabletki Opadry II Yellow 33G32578 zawiera: hypromelozę 6 cP, makrogol 3350, tytanu dwutlenek (E 171), laktozę jednowodną, triacetynę, żelaza tlenek żółty (E 172).

Dawkowanie preparatu Espiro – jak stosować ten lek?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Tabletki Espiro można przyjmować podczas posiłku lub na czczo. Należy połykać tabletki, popijając dużą ilością wody.

Espiro przyjmuje się zwykle z innymi lekami stosowanymi w niewydolności serca, np. betaadrenolitykami.

Zwykle stosowana dawka początkowa to: jedna tabletka 25 mg raz na dobę.

Po 4 tygodniach lekarz zwiększy dawkę do 50 mg raz na dobę (jedna tabletka 50 mg lub 2 tabletki 25 mg).

Lekarz zaleci badanie stężenia potasu we krwi przed rozpoczęciem leczenia produktem Espiro, w ciągu pierwszego tygodnia leczenia oraz miesiąc po rozpoczęciu leczenia lub po zmianie dawki.

Dawkę dostosuje lekarz, w zależności od stężenia potasu we krwi.

U pacjentów z łagodnym zaburzeniem czynności nerek oraz pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby nie jest konieczne dostosowanie dawki początkowej.

Jeśli występuje choroba wątroby lub nerek, może być konieczne częstsze oznaczanie stężenia potasu
we krwi.

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku:
Nie ma konieczności dostosowania dawki początkowej leku. Z powodu osłabionej czynności nerek związanej z wiekiem, u osób w wieku podeszłym istnieje ryzyko występowania zwiększonego stężenia potasu we krwi. To ryzyko może być dodatkowo zwiększone z powodu współistniejących chorób, które zwiększają ekspozycję organizmu na lek, w szczególności z powodu łagodnej do umiarkowanej niewydolności wątroby. Lekarz zaleci okresowe badanie stężenia potasu we krwi.

Stosowanie u dzieci i młodzieży:
Nie zaleca się stosowania leku Espiro.

Przedawkowanie – zastosowanie zbyt dużej dawki

Należy poinformować natychmiast lekarza lub farmaceutę. Najbardziej możliwym działaniem niepożądanym po przedawkowaniu będzie niskie ciśnienie krwi, którego objawem są uczucie oszołomienia, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, osłabienie, nagła utrata przytomności lub hiperkaliemia (za duże stężenie potasu we krwi), której objawem są bolesne skurcze mięśni, biegunka, nudności, zawroty głowy lub ból głowy.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Espiro – czy mogę spożywać alkohol?

Espiro można stosować niezależnie od posiłków.

Czy można stosować Espiro w okresie ciąży i karmienia piersią?

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Stosowanie leku Espiro w ciąży nie było badane.

Nie wiadomo, czy eplerenon przenika do mleka kobiecego. Lekarz powinien zadecydować o zaprzestaniu karmienia piersią lub odstawieniu leku, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści ze stosowania leku dla pacjentki.

Skutki uboczne Espiro, jakie są działania niepożądane?

Jeśli zauważysz którykolwiek z poniższych objawów, natychmiast skontaktuj się z lekarzem:

• obrzęk twarzy, języka lub gardła,
• trudności w połykaniu,
• pokrzywka i problemy z oddychaniem.

Są to symptomy obrzęku naczynioruchowego, rzadkiego działania niepożądanego (występującego u mniej niż 1 na 100 pacjentów).

Inne działania niepożądane obejmują:

Częste działania niepożądane (u mniej niż 1 na 10 pacjentów):

• zwiększenie stężenia potasu we krwi (objawy to kurcze mięśni, biegunka, nudności, zawroty głowy lub ból głowy),
• zawroty głowy,
• ból głowy,
• omdlenia,
• zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi,
• bezsenność (trudności w zasypianiu),
• kaszel,
• zaparcia,
• niskie ciśnienie tętnicze,
• zaburzenia serca, np. nierówna czynność serca oraz niewydolność serca,
• biegunka,
• nudności,
• wymioty,
• zaburzenia czynności nerek,
• wysypka,
• świąd,
• osłabienie,
• kurcze mięśni i ból pleców,
• zwiększenie stężenia mocznika we krwi,
• zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, co może wskazywać na zaburzenia czynności nerek.

Niezbyt częste działania niepożądane (u mniej niż 1 na 100 pacjentów):

• zwiększenie ilości krwinek białych określonego typu (eozynofilia),
• odwodnienie,
• zwiększenie stężenia triglicerydów (tłuszczów) we krwi,
• małe stężenie sodu we krwi,
• zakażenia,
• zapalenie pęcherzyka żółciowego,
• obniżenie ciśnienia tętniczego, mogące powodować zawroty głowy podczas wstawania,
• zakrzep (zakrzepica) kończyn dolnych,
• szybka czynność serca,
• ból gardła,
• wzdęcia,
• niedoczynność tarczycy,
• zwiększenie stężenia glukozy we krwi,
• zmniejszenie wrażliwości na dotyk,
• zwiększona potliwość,
• ból mięśni i kości,
• złe ogólne samopoczucie,
• zapalenie nerek,
• powiększenie piersi u mężczyzn,
• zmiany wyników niektórych badań krwi.

Interakcje leku Espiro z innymi lekami

Nie należy stosować leku Espiro razem z następującymi lekami (szczegóły w punkcie załączonej ulotki „Kiedy nie stosować leku Espiro”):

• Itrakonazol lub ketokonazol (stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych), rytonawir, nelfinawir (leki przeciwwirusowe przeciwko HIV), klarytromycyna, telitromycyna (stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych) oraz nefazodon (stosowany w leczeniu depresji). Leki te mogą zmniejszać metabolizm Espiro, co wydłuża jego działanie w organizmie.
• Leki moczopędne oszczędzające potas (pomagające usunąć nadmiar płynów z organizmu) oraz preparaty uzupełniające potas. Zwiększają one stężenie potasu we krwi.
• Leki stosowane w leczeniu chorób serca lub nadciśnienia (inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACE) oraz antagoniści receptora angiotensyny II (AIIRA), stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego, chorób serca oraz niektórych chorób nerek). Mogą one zwiększać stężenie potasu we krwi.

Należy poinformować lekarza o przyjmowaniu następujących leków:

• Lit (stosowany w leczeniu zaburzeń maniakalno-depresyjnych, znanych również jako choroba dwubiegunowa). Stosowanie litu razem z lekami moczopędnymi i inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE) (stosowanymi w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz chorób serca) może zwiększać stężenie litu we krwi, co może prowadzić do działań niepożądanych, takich jak: utrata apetytu, zaburzenia widzenia, zmęczenie, osłabienie mięśni, drżenie mięśni.
• Cyklosporyna lub takrolimus (stosowane w leczeniu zaburzeń skórnych, takich jak łuszczyca lub wyprysk oraz w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionych narządów). Leki te mogą powodować zaburzenia czynności nerek, co może zwiększać stężenie potasu we krwi.
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ – leki przeciwbólowe, takie jak ibuprofen, stosowane w celu złagodzenia bólu, sztywności i stanu zapalnego). Leki te mogą prowadzić do zaburzeń czynności nerek, co może zwiększać stężenie potasu we krwi.
• Trimetoprim (stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych) może zwiększać stężenie potasu we krwi.
• Alfa-1-adrenolityki, takie jak prazosyna czy alfuzosyna (stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego i niektórych chorób gruczołu krokowego), mogą powodować gwałtowne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi i zawroty głowy podczas zmiany pozycji ciała na stojącą.
• Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, takie jak amitryptylina czy amoksapina (stosowane w leczeniu depresji), leki przeciwpsychotyczne (znane również jako neuroleptyki), takie jak chloropromazyna czy haloperydol (stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych), amifostyna (stosowana w chemioterapii nowotworów) oraz baklofen (stosowany w przypadku zwiększonego napięcia mięśniowego). Leki te mogą powodować gwałtowne obniżenie ciśnienia krwi i zawroty głowy podczas zmiany pozycji ciała na stojącą.
• Glikokortykosteroidy, takie jak hydrokortyzon czy prednizon (stosowane w leczeniu stanów zapalnych i niektórych chorób skóry) oraz tetrakozaktyd (stosowany głównie w diagnozowaniu i leczeniu zaburzeń kory nadnerczy), mogą zmniejszać działanie obniżające ciśnienie tętnicze krwi, spowodowane przez eplerenon.
• Digoksyna (stosowana w leczeniu chorób serca). Jednoczesne stosowanie z eplerenonem może zwiększać stężenie digoksyny we krwi.
• Warfaryna (lek przeciwzakrzepowy). Jeżeli podawana jest warfaryna, konieczna jest ostrożność, ponieważ zwiększone stężenie warfaryny we krwi może zaburzać wpływ eplerenonu na organizm.
• Erytromycyna (stosowana w leczeniu zakażeń bakteryjnych), sakwinawir (lek przeciwwirusowy stosowany w leczeniu zakażeń wirusem HIV), flukonazol (stosowany w leczeniu zakażeń grzybiczych), amiodaron, diltiazem oraz werapamil (stosowane w leczeniu chorób serca i nadciśnienia tętniczego) wydłużają okres półtrwania eplerenonu, tym samym przedłużając jego działanie na organizm.
• Ziele dziurawca (ziołowy produkt leczniczy), ryfampicyna (lek stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych), karbamazepina, fenytoina i fenobarbital (stosowane między innymi w leczeniu padaczki) mogą skracać okres półtrwania eplerenonu, a tym samym osłabiać jego działanie.

Ulotka Espiro – do pobrania pełna wersja ulotki dla pacjenta

Charakterystyka produktu leczniczego (ChPL) – dokumentacja dla lekarzy i farmaceutów