Mononukleoza zakaźna to bardzo poważna choroba, która powodowana jest przez wirus Epsteina i Barr. Jej objawy nie są na tyle charakterystyczne, aby od razu móc wskazać jedną, konkretną chorobę. To właśnie z tego powodu tak ważne jest obserwowanie pacjenta, ponieważ niektóre z dolegliwości wskazywać mogą na zwykłe przeziębienie, albo anginę. Jednak ważne jest to, aby leczenie podjąć, jak najszybciej, zanim problem stanie się poważny. Podczas badania osoby zmagającej się z mononukleozą zakaźną zauważyć można, że objawy są bardzo zbliżone do klasycznej anginy. Z tą różnicą, że węzły chłonne są niebolesne podczas dotykania. Niemniej jednak za każdym razem, gdy wystąpią niepokojące objawy, ważne jest to, aby skonsultować je u lekarza specjalisty, ponieważ tylko on na 100% potwierdzić może, czy jest to mononukleoza.
Jakie objawy daje mononukleoza zakaźna?
Tak jak już było wspomniane, wiele z objawów mononukleozy zakaźnej jest dość nietypowych, ponieważ porównywalne są one do objawów, jakie chory może mieć w przebiegu przeziębienia, czy anginy. Przede wszystkim objawami, którym należy się bliżej przyjrzeć, są:
- powiększone węzły chłonne szyjne, ale jednocześnie niebolesne
- gorączka utrzymująca się nawet przez okres 10-14 dni
- gorączka nieznacznie obniża się po lekach przeciwgorączkowych, ale nie spada całkowicie
- po kilku dniach nastąpić może powiększenie wątroby, oraz śledziony
- nieżyt nosa
- u dzieci częsty obrzęk powiek górnych
Na pewno niepokojącym objawem powinno być to, że w nosie zbiera się gęsta wydzielina, która przypomina katar, ale znacząco utrudnia normalne funkcjonowanie. W takim przypadku koniecznie należy zgłosić się do lekarza, aby uniknąć przykrych komplikacji i konsekwencji nie leczenia tej choroby.
Jak można się zakazić?
Świadomość tego, w jaki sposób można się zakazić, często wpływa na zwiększone bezpieczeństwo innych osób, które pozostają ostrożniejsze i unikają kontaktu z osobą, którą wykazuje niepokojące objawy. Przede wszystkim głównym źródłem zakażenia są osoby, które na pozór już wyzdrowiały, ale wciąż mogą być nosicielami wirusa. Oprócz tego osoby z aktywną infekcją. Do zakażenia dochodzi poprzez bezpośredni kontakt z osobą chorującą. Jest naprawdę mało przypadków, w których do zakażenia doszło drogą kropelkową. O wiele częściej nośnikiem wirusa jest ślina. Dlatego zwykło się mówić, że jest to choroba pocałunku, czy picia z jednej butelki. Dlatego tak ważne jest to, aby uświadamiać dzieci i młodzież, które często dzielą się z rówieśnikami jedzeniem lub napojem. Zwłaszcza że czasem naprawdę trudno zauważyć, że ktoś jest lub będzie chory. Dlaczego? Ponieważ okres wylęgania się tej choroby może sięgać nawet 30-50 dni, a sama osoba, która była chora, może być nosicielem nawet przez wiele miesięcy. Choć takie doniesienia są szokujące, warto o nich pamiętać, ponieważ w ten sposób stosunkowo łatwo jest się zarazić. Głównie dlatego, że osoba, która jest nosicielem, może nie mieć żadnych objawów i czuć się naprawdę świetnie.
W jaki sposób można leczyć mononukleozę zakaźną?
Bardzo ważne jest to, aby rozpocząć odpowiednie leczenie, jak najszybciej jest to możliwe. W tym celu oczywiście trafić trzeba do specjalisty, który rozpozna chorobę i będzie wiedział, w jaki sposób działać. Szybkie leczenie pozwoli pozbyć się objawów, a także ewentualnych powikłań i późniejszych problemów zdrowotnych, które także kojarzone mogą być z tą chorobą. Leczenie w głównej mierze jest po prostu objawowe. Polega na obniżaniu gorączki i ułatwianiu oddychania, poprzez poprawę drożności nosa. Między innymi usunąć trzeba gęstą wydzielinę, która znacząco utrudnia przepływ powietrza i powodować może dalszy rozwój bakterii i nowe infekcje. Czasami konieczne jest również podanie antybiotyku, aby leczyć bakteryjne zapalenie gardła, które może być właśnie konsekwencją późnego leczenia i namnażania się bakterii szkodliwych dla organizmu. Jeśli pojawią się poważne problemy z oddychaniem, a także powikłania, wtedy niezbędne jest podjęcie leczenia szpitalnego. Zdarza się także, że niekiedy choroba nie daje żadnych objawów. W takim przypadku jej rozpoznanie, a co za tym idzie, leczenie jest niemożliwe. Warto jednak pamiętać, że raz przebyte zakażenie, zarówno mononukleozą zakaźną, jak i jej bezobjawową wersją zapewnia człowiekowi odporność już na całe życie.
Czy wystąpić mogą powikłania?
Tutaj od razu warto zaznaczyć, że na całe szczęście powikłania związane z mononukleozą zakaźną występują niezwykle rzadko. Najczęściej są to po prostu problemy z oddychaniem, które mogą towarzyszyć pacjentowi cały czas lub jedynie okresowo. Oprócz tego bezdechy nocne, czy powiększenie migdałków bez dolegliwości bólowych. Mogą pojawić się także problemy z drożnością nosa, a także stałe powiększenie węzłów chłonnych, które tak jak i migdałki, nie powodują bólu. Warto obserwować swój organizm i szybko zgłosić się do lekarza, choć na szczęście takich przypadków komplikacji jest naprawdę niewiele.
Naszych publikacji nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję indywidualnie w porozumieniu z pacjentem.
