Zibor

Lek ZIBOR zawierający sól sodową bemiparyny jako substancję czynną, należy do grupy leków przeciwzakrzepowych z grupy heparyn drobnocząsteczkowych, które zapobiegają krzepnięciu krwi w naczyniach krwionośnych.

Lek ZIBOR jest stosowany w profilaktyce choroby zakrzepowo-zatorowej (np. w postaci zakrzepów żył kończyn dolnych i płuc) u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym oraz w profilaktyce wykrzepiania w krążeniu pozaustrojowym podczas hemodializy.

Jaki jest skład Zibor, jakie substancje zawiera?

Substancją czynną leku jest bemiparyna sodowa.

Ponadto lek zawiera wodę do wstrzykiwań.

Dawkowanie preparatu Zibor – jak stosować ten lek?

Zabiegi chirurgiczne z dużym ryzykiem żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej.
Lek ZIBOR jest zazwyczaj podawany przez lekarza lub pielęgniarkę, podskórnie (oznacza to, iż lek jest wstrzykiwany pod skórę, zwykle w fałd skórny brzucha lub górnej części uda pacjenta). Zazwyczaj podaje się 1 dawkę leku (zawartość ampułko-strzykawki) przed lub po przeprowadzeniu zabiegu chirurgicznego. W kolejnych dniach podaje się 1 dawkę leku (zawartość ampułko-strzykawki) codziennie. Lekarz poinformuje pacjenta o czasie trwania leczenia.

Profilaktyka wykrzepiania w krążeniu pozaustrojowym podczas hemodializy:
– W przypadku pacjentów poddawanych hemodializom, lek Zibor podaje się zwykle wstrzykując pojedynczą dawkę w postaci bolusa (zawartość ampułkostrzykawki) do linii tętniczej na początku procedury dializy.

Lek ZIBOR jest zwykle wstrzykiwany pod skórę, w fałd skórny brzucha lub górnej części uda. W szpitalu lek jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę. Po powrocie ze szpitala może być konieczne kontynuowanie leczenia lekiem ZIBOR w domu.

– Leku ZIBOR nie wolno wstrzykiwać domięśniowo ani mieszać z innymi lekami podawanymi domięśniowo.
– Lek jest zazwyczaj podawany raz na dobę.
– Lekarz poinformuje pacjenta o czasie trwania leczenia (zwykle przez około 7-10 dni).
– Jeżeli lekarz zalecił samodzielne zastosowanie leku, należy ściśle zastosować się do instrukcji lekarza (patrz: „Jak wstrzykiwać lek ZIBOR?” w załączonej ulotce).

Stosowanie leku u pacjentów w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i powyżej): zwykle nie ma potrzeby zmiany dawkowania. W przypadku zaburzeń czynności wątroby lub nerek należy poinformować lekarza, który może zadecydować o podjęciu ścisłej obserwacji.

Stosowanie u dzieci (poniżej 18 lat): nie zaleca się stosowania leku ZIBOR u dzieci.

Należy zastosować się do poniższej instrukcji:
– Należy dokładnie umyć ręce i usiąść lub położyć się w dogodnej pozycji.
– Wybrać miejsce na przednio-bocznej lub tylno-bocznej części brzucha, omijając obszar 5 cm wokół pępka oraz miejsca z bliznami lub zasinione i dokładnie oczyścić skórę.
– Dla każdego wstrzyknięcia należy wybierać inne miejsce np. naprzemiennie po lewej i prawej stronie.
– Zdjąć osłonkę z ampułko-strzykawki leku Zibor.
– Aby zachować sterylność igły nie należy dotykać nią żadnej powierzchni.
– Ampułko-strzykawka jest przygotowana do zastosowania.
– Przed wstrzyknięciem nie należy wciskać tłoka w celu usunięcia pęcherzyków powietrza, ponieważ może to doprowadzić do utraty leku.
– Trzymając ampułko-strzykawkę w jednej ręce, kciukiem i palcem wskazującym drugiej reki należy delikatnie przytrzymać oczyszczony obszar skóry tak, aby utworzyć fałd skórny.
– Całą długość igły należy wsunąć w grubą część fałdu skórnego pod kątem 90 st.
– Nacisnąć tłok trzymając fałd skórny przez cały czas trwania wstrzyknięcia.
– Wyjąć igłę poprzez wyciągnięcie pionowo w górę i puścić fałd skóry.
– Nie należy trzeć miejsca wstrzyknięcia. Pomoże to uniknąć powstania zasinień.
– Nie należy ponownie nakładać osłonki na ampułko-strzykawkę. Należy ją wyrzucić (najpierw igłę) do pojemnika na ostre odpadki, szczelnie zamknąć i umieścić w miejscu niedostępnym dla dzieci.
– W przypadku wrażenia, że działanie leku jest zbyt mocne (np. jeśli nieoczekiwanie wystąpi krwawienie) lub za słabe (brak poprawy), należy poinformować lekarza lub farmaceutę.