Moklar

Moklar zawiera substancję czynną moklobemid, działającą hamująco na enzym monoaminooksydazę typu A. Działanie to prowadzi do zwiększenia stężenia w mózgu przekaźników nerwowych, takich jak serotonina, noradrenalina i dopamina.

Moklar należy do leków przeciwdepresyjnych i stosowany jest w leczeniu zaburzeń depresyjnych i fobii społecznych. Moklar poprawia jakość snu u pacjentów z depresją, mimo że nie ma właściwości uspokajających i nasennych.

Działanie lecznicze leku Moklar rozpoczyna się zazwyczaj między pierwszym a trzecim tygodniem leczenia.

Jaki jest skład Moklar, jakie substancje zawiera?

Skład leku Moklar

• Substancją czynną jest moklobemid, a każda tabletka zawiera 150 mg tej substancji.
• Inne składniki to:
  • Rdzeń tabletki: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, stearynian magnezu, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), powidon K29/32.
  • Otoczka tabletki: hypromeloza, dwutlenek tytanu (E 171), laktoza jednowodna, makrogol 300, triacetyna, tlenki żelaza (żółty E 172, czarny E 172, czerwony E 172).

Wygląd i opakowanie leku Moklar

• Tabletki powlekane Moklar, 150 mg są żółte, okrągłe i obustronnie wypukłe.
• Opakowanie zawiera 30 tabletek, zapakowanych w blistry umieszczone w pudełku tekturowym.

Dawkowanie preparatu Moklar – jak stosować ten lek?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dorośli
Zaburzenia depresyjne
Zalecana dawka leku Moklar to 300 do 600 mg na dobę, podawana w 2 lub 3 dawkach podzielonych.
Dawka początkowa to 300 mg na dobę (dwa razy dziennie 1 tabletka 150 mg). Jeżeli jest to konieczne lekarz może zwiększyć dawkę dobową maksymalnie do 600 mg, podawaną w 2 lub 3 dawkach podzielonych.
Lekarz możne zmniejszyć dawkę dobową do 150 mg w zależności od odpowiedzi pacjenta na leczenie. Aby ocenić skuteczność leczenia u danego pacjenta, lekarz zaleci stosowanie leku Moklar przynajmniej przez 4-6 tygodni.
Lekarz może zalecić zwiększenie dawki dopiero po pierwszym tygodniu podawania leku Moklar.

Fobia społeczna
Dawka początkowa leku Moklar to 300 mg na dobę, następnie po 3 dniach lekarz zaleci zwiększenie dawki do 600 mg na dobę. Dawkę dobową należy podawać w 2 lub 3 dawkach podzielonych.
Aby ocenić skuteczność leczenia u danego pacjenta, lekarz zaleci stosowanie leku Moklar przynajmniej przez 8-12 tygodni. Jeżeli leczenie jest skuteczne, lekarz rozważy jego kontynuowanie, gdyż fobia społeczna jest chorobą przewlekłą. Lekarz będzie okresowo badać pacjenta w celu ustalenia konieczności dalszego leczenia.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby
Nie jest konieczne dostosowania dawki leku Moklar u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lekarz może zalecić zmniejszenie dawki (w zależności od stopnia zaawansowania choroby).

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku
Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentów w wieku powyżej 65 lat.

Stosowanie u dzieci i młodzieży
Nie zaleca się stosowania leku Moklar u dzieci.

Przedawkowanie – zastosowanie zbyt dużej dawki

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawka leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

W razie przedawkowania samego moklobemidu może wystąpić: senność, dezorientacja, nudności, osłabienie odruchów. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwdepresyjnych, przedawkowanie moklobemidu i innych leków może zagrażać życiu.

Objawy przedawkowania pojawiają się zwykle po 6 do 12 godzin po przedawkowaniu leku, ale mogą wystąpić dopiero po 24 godzinach i utrzymywać się przez 3 do 4 dni.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Moklar – czy mogę spożywać alkohol?

Zaleca się przyjmowanie leku Moklar po posiłku.

W czasie przyjmowania leku nie ma specjalnych ograniczeń dotyczących diety. Ponieważ jednak niektóre osoby mogą być szczególnie wrażliwe na tyraminę, zaleca się unikanie potraw zawierających jej duże ilości, takich jak dojrzałe sery, wyciąg z drożdży czy produkty fermentacji nasion soi (występujące w niektórych potrawach kuchni chińskiej). Sprawę diety można omówić z lekarzem prowadzącym. Moklar zwiększa wchłanianie tyraminy.

Podczas stosowania leku Moklar nie należy pić alkoholu.

Czy można stosować Moklar w okresie ciąży i karmienia piersią?

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania moklobemidu u kobiet w ciąży. Z tego powodu lekarz powinien ocenić korzyści ze stosowania leku Moklar dla kobiety w ciąży do potencjalnego ryzyka dla płodu.

Jedynie niewielka ilość moklobemidu przenika do mleka kobiecego (około 0,03 dawki stosowanej przez matkę), jednak lekarz powinien ocenić korzyści z kontynuowania leczenia u kobiety karmiącej piersią do potencjalnego ryzyka dla dziecka.

Skutki uboczne Moklar, jakie są działania niepożądane?

Bardzo częste działania niepożądane (mogą występować u więcej niż 1 osoby na 10):

• Zaburzenia snu, zawroty głowy, bóle głowy, suchość w ustach, nudności.

Częste działania niepożądane (mogą występować u nie więcej niż 1 osoby na 10):

• Pobudzenie, uczucie lęku, niepokój, parestezje (nietypowe wrażenia czuciowe, np. mrowienie, kłucie, palenie), niedociśnienie tętnicze, wymioty, biegunka, zaparcia, wysypka, drażliwość.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą występować nie więcej niż u 1 osoby na 100):

• Myśli samobójcze, stany splątania (zaburzenia świadomości z dezorientacją, lękiem, bezładnym pobudzeniem ruchowym – ustępujące po przerwaniu leczenia), zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia, zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy), obrzęk i reakcje skórne, takie jak świąd i pokrzywka, uczucie zmęczenia.

Rzadkie działania niepożądane (mogą występować nie więcej niż u 1 osoby na 1000):

• Zmniejszony apetyt*, hiponatremia (zmniejszenie stężenia sodu we krwi), zachowania samobójcze, omamy, zespół serotoninowy*, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (bez następstw klinicznych).

*Działania niepożądane zgłoszone po dopuszczeniu do obrotu (niezgłoszone podczas badań klinicznych).

Myśli samobójcze, pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych: Osoby z depresją lub zaburzeniami lękowymi mogą czasami doświadczać myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie. Objawy te mogą nasilać się na początku stosowania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ ich działanie zazwyczaj zaczyna się po około 2 tygodniach, czasem później.

Wystąpienie myśli samobójczych lub samookaleczenia jest bardziej prawdopodobne, jeśli:

• Pacjent miał wcześniej myśli samobójcze lub o samookaleczeniu.
• Pacjent jest młodym dorosłym; badania kliniczne wskazują na zwiększone ryzyko zachowań samobójczych u osób poniżej 25 roku życia z zaburzeniami psychicznymi, które były leczone lekami przeciwdepresyjnymi.

Jeśli pacjent doświadcza myśli samobójczych lub samookaleczenia, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem prowadzącym lub udać się do szpitala.

Pomocne może być poinformowanie krewnych lub przyjaciół o depresji lub zaburzeniach lękowych oraz poproszenie ich o przeczytanie tej ulotki. Pacjent może poprosić ich o pomoc w monitorowaniu objawów i informowaniu, jeśli zauważą nasilenie depresji lub niepokojące zmiany w zachowaniu.

Jeśli na początku leczenia lekiem Moklar występuje bezsenność lub nerwowość, lekarz może rozważyć zmniejszenie dawki lub leczenie tych objawów.

W przypadku wystąpienia zaburzeń afektywnych lub hipomanii, lub pojawienia się wczesnych objawów tych reakcji (urojenia wielkościowe, nadmierna aktywność, impulsywność), lekarz przerwie leczenie lekiem Moklar i zastąpi go innym lekiem.

Interakcje leku Moklar z innymi lekami

Moklobemid może nasilać działanie opioidów (np. morfina, fentanyl, kodeina), co może wymagać dostosowania dawkowania.

Zaleca się unikanie potraw bogatych w tyraminę (patrz punkt „Moklar z jedzeniem lub piciem”). Przyjmowanie Moklaru po posiłku zmniejsza ryzyko podwyższenia ciśnienia tętniczego.

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu z lekami takimi jak cymetydyna, ponieważ lekarz może rozważyć zmniejszenie dawki. Podobnie, ostrożność jest wskazana przy stosowaniu omeprazolu (stosowanego w chorobie wrzodowej) oraz leków przeciwdepresyjnych takich jak fluoksetyna, fluwoksamina, trymipramina i maprotylina, ponieważ moklobemid może nasilać ich działanie.

Pacjenci stosujący moklobemid powinni być ostrożni przy jednoczesnym stosowaniu leków zwiększających stężenie serotoniny, takich jak wiele leków przeciwdepresyjnych (szczególnie w skojarzeniu). Dotyczy to leków takich jak wenlafaksyna, klomipramina, cytalopram, escytalopram, paroksetyna, sertralina i bupropion. W rzadkich przypadkach mogą wystąpić poważne objawy, takie jak pobudzenie, omamy, śpiączka, nadmierna potliwość, drżenie, zwiększone napięcie mięśniowe, hipertermia (wysoka gorączka powyżej 38°C), splątanie, wzmożenie odruchów, drgawki kloniczne mięśni oraz mimowolne, rytmiczne skurcze mięśni, w tym mięśni gałki ocznej, co może wskazywać na zespół serotoninowy. W przypadku wystąpienia tych objawów należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Nie należy stosować Moklaru jednocześnie z buprenorfiną bez konsultacji z lekarzem, ponieważ może to zwiększać ryzyko zespołu serotoninowego. Nie zaleca się również jednoczesnego stosowania z zielem dziurawca (Hypericum perforatum), które zwiększa ryzyko zespołu serotoninowego.

Moklar może nasilać i wydłużać działanie leków sympatykomimetycznych, takich jak efedryna, pseudoefedryna i fenylopropanoloamina, które są składnikami wielu leków przeciwgorączkowych i przeciwkaszlowych.

Ze względu na to, że sybutramina nasila działanie Moklaru, jednoczesne stosowanie tych leków nie jest zalecane. Podobnie, jednoczesne stosowanie dekstropropoksyfenu nie jest zalecane, ponieważ moklobemid może nasilać jego działanie.

Ulotka Moklar – do pobrania pełna wersja ulotki dla pacjenta

Charakterystyka produktu leczniczego (ChPL) – dokumentacja dla lekarzy i farmaceutów