Clindamycin Kabi to antybiotyk z grupy linkozamidów, który działa na bakterie hamując ich rozwój. Jest stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na klindamycynę. Wskazania do stosowania obejmują zakażenia kości i stawów, zakażenia ucha, nosa oraz gardła, zakażenia w obrębie zębów i odzębowe zapalenia kości szczęki i żuchwy, zakażenia dolnych dróg oddechowych, zakażenia w obrębie jamy brzusznej, zakażenia w obrębie miednicy i żeńskich narządów płciowych, zakażenia skóry i tkanek miękkich oraz płonicę. Lek jest dostępny na receptę.
Preparat zawiera substancję: Klindamycyna
Wskazania / działanie
Clindamycin Kabi zawiera substancję czynną klindamycynę (w postaci fosforanu). Klindamycyna jest antybiotykiem. Clindamycin Kabi stosuje się w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez bakterie wrażliwe na klindamycynę. W zakażeniach bakteriami tlenowymi klindamycyna stanowi alternatywne leczenie wówczas, gdy inne leki przeciwbakteryjne są nieskuteczne lub przeciwwskazane (np. u pacjentów uczulonych na penicyliny). Jeśli zakażenie jest wywołane bakteriami beztlenowymi, lekarz może rozważyć zastosowanie klindamycyny jako leku pierwszego wyboru.
Klindamycynę stosuje się w leczeniu:
- zakażeń kości i stawów;
- przewlekłych zakażeń zatok przynosowych;
- zakażeń dolnych dróg oddechowych;
- zakażeń w obrębie jamy brzusznej (zapalenie otrzewnej);
- zakażeń narządów płciowych;
- zakażeń skóry i tkanek miękkich.
Skład
Substancją czynną leku jest klindamycyna.
Jeden mililitr roztworu do wstrzykiwań zawiera 150 mg klindamycyny (w postaci fosforanu).
Jedna ampułka 2 ml zawiera 300 mg klindamycyny.
Jedna ampułka 4 ml zawiera 600 mg klindamycyny.
Jedna ampułka 6 ml zawiera 900 mg klindamycyny.
Pozostałe składniki to: alkohol benzylowy (18 mg w 2 ml, 36 mg w 4 ml oraz 54 mg w 6 ml), disodu edetynian, sodu wodorotlenek (do ustalenia pH) oraz woda do wstrzykiwań.
Dawkowanie
Clindamycin Kabi podaje się we wstrzyknięciu domięśniowym (w mięsień) w postaci nierozcieńczonego roztworu lub, po rozcieńczeniu, w infuzji dożylnej (do żyły). Lek zazwyczaj jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę.
Lekarz ustala dawkę klindamycyny odpowiednią dla danego pacjenta.
Zwykle stosowana dawka u dorosłych pacjentów i młodzieży w wieku powyżej 12 lat wynosi:
– w leczeniu mniej skomplikowanych zakażeń: 8 do 12 ml leku Clindamycin Kabi na dobę (co odpowiada 1,2 do 1,8 g klindamycyny)
- w leczeniu ciężkich zakażeń: 12 do 18 ml leku Clindamycin Kabi (co odpowiada 1,8 do 2,7 g klindamycyny)
w dwóch do czterech równych dawkach.
Maksymalna dawka dobowa u dorosłych pacjentów i młodzieży w wieku powyżej 12 lat wynosi zwykle 18 ml leku Clindamycin Kabi (co odpowiada 2,7 g klindamycyny) w dwóch do czterech równych dawkach. W zakażeniach zagrażających życiu można podawać dawki do 4,8 g na dobę.
U pacjentów z chorobami wątroby lub nerek metabolizm klindamycyny jest osłabiony. W większości przypadków zmniejszenie dawki leku nie jest jednak konieczne. Zaleca się kontrolowanie stężenia klindamycyny we krwi.
Klindamycyna nie jest usuwana z organizmu podczas hemodializy. Z tego względu nie ma konieczności podawania dializowanym pacjentom dodatkowych dawek leku przed ani po hemodializie.
Stosowanie u dzieci
W zależności od ciężkości i umiejscowienia zakażenia, dawka u dzieci w wieku od 4 tygodni do 12 lat wynosi od 15 do 40 mg klindamycyny na kg masy ciała w trzech lub czterech równych dawkach.
Czas trwania leczenia zależy od rodzaju oraz stopnia zaawansowania choroby
Przedawkowanie
Lek podawany jest przez fachowy personel medyczney.
Jedzenie i picie (alkohol)
Nie dotyczy.
Ciąża i karmienie piersią
Pacjentka powinna poinformować lekarza, jeśli:
- jest w ciąży lub przypuszcza, że może być w ciąży – po ocenie stosunku korzyści do ryzyka związanego z zastosowaniem klindamycyny lekarz zadecyduje w jaki sposób stosować Clindamycin
Kabi
- karmi piersią – lek ten może przenikać do mleka matki i u karmionego piersią niemowlęcia może wystąpić uczulenie (nadwrażliwość), biegunka lub zakażenia grzybicze.
Ulotka Clindamycin Kabi
Charakterystyka produktu leczniczego (ChPL)