Deprexetin

Deprexetin zawiera substancję czynną fluoksetynę, która należy do grupy leków przeciwdepresyjnych zwanych selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI).

Lek ten stosuje się w następujących wskazaniach:

Dorośli:
– epizody dużej depresji;
– zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne;
– bulimia (żarłoczność psychiczna), w której Deprexetin stosuje się wraz z psychoterapią w celu zmniejszenia chęci objadania się i zwracania spożytych pokarmów.

Młodzież i dzieci w wieku 8 lat i powyżej:
– epizody depresji o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego, gdy objawy depresji nie ustępują po 4-6 sesjach psychoterapii. U dzieci i osób młodych z depresją o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego Deprexetin można stosować tylko w połączeniu z jednoczesną terapią psychologiczną.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza. Nie należy przyjmować większej liczby kapsułek, niż zalecił lekarz. Kapsułki należy połykać popijając wodą. Nie rozgryzać kapsułek.

Dorośli:
Zwykle zalecana dawka leku to:

Depresja: zalecana dawka dobowa wynosi 1 kapsułkę (20 mg) na dobę. Lekarz prowadzący dokona oceny i w razie potrzeby dostosuje dawkę w ciągu 3 do 4 tygodni od rozpoczęcia leczenia. W razie konieczności, dawkę można stopniowo zwiększać do maksimum 3 kapsułek (60 mg) na dobę. Dawka powinna być zwiększana ostrożnie, aby zapewnić stosowanie najmniejszej skutecznej dawki. Samopoczucie może nie poprawić się natychmiast po rozpoczęciu przyjmowania leku przeciw depresji. Dzieje się tak dlatego, ponieważ pierwsze skutki leczenia mogą być odczuwalne dopiero po kilku tygodniach leczenia. Pacjenci z depresją powinni być leczeni przez co najmniej 6 miesięcy.

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne: zalecana dawka wynosi od 1 kapsułki (20 mg) na dobę. Lekarz prowadzący dokona oceny i w razie potrzeby dostosuje dawkę po 2 tygodniach leczenia. W razie konieczności, dawkę można stopniowo zwiększać do maksimum 3 kapsułek (60 mg) na dobę. Jeżeli nie nastąpi poprawa w ciągu 10 tygodni, lekarz prowadzący rozważy zasadność dalszego stosowania leku Deprexetin.

Bulimia (żarłoczność psychiczna): zalecana dawka dobowa wynosi 60 mg (3 kapsułki).

Dzieci i młodzież (w wieku od 8 do 18 lat):
Leczenie powinien rozpoczynać i nadzorować specjalista. Dawka początkowa wynosi 10 mg na dobę (podawane jako 2,5 ml fluoksetyny w postaci płynu doustnego).

Po 1 do 2 tygodni lekarz prowadzący może zwiększyć dawkę do 20 mg na dobę. Dawka powinna być zwiększana ostrożnie, aby zapewnić stosowanie najmniejszej skutecznej dawki. Dzieci o mniejszej masie ciała mogą wymagać mniejszych dawek. Jeśli w ciągu 6 miesięcy nie nastąpi satysfakcjonująca poprawa stanu chorego, lekarz rozważy zasadność dalszego leczenia. Jeśli poprawa nie nastąpi po 9 tygodniach, lekarz dokona ponownej oceny leczenia.

Pacjenci w podeszłym wieku
Dawkę leku należy zwiększać stopniowo, a dawka dobowa na ogół nie powinna przekraczać 40 mg (2 kapsułki). Maksymalna dawka dobowa wynosi 60 mg.

Zaburzenia czynności wątroby
Jeżeli występują zaburzenia wątroby lub stosowane są inne leki, które mogą wpływać na lek Deprexetin, lekarz prowadzący może przepisać mniejsze dawki lub zalecić stosowanie fluoksetyny co drugi dzień.

– Jeśli pacjent przyjął zbyt dużą liczbę kapsułek, powinien udać się do najbliższego szpitala (oddziału ratunkowego) lub skontaktować się z lekarzem.
– Pacjent powinien zabrać ze sobą opakowanie leku Deprexetin.

Do objawów przedawkowania należą: nudności, wymioty, drgawki, zaburzenia serca (nieregularny rytm serca i zatrzymanie serca), zaburzenia płuc i zmiany w stanie umysłowym zmieniające się od pobudzenia do śpiączki.

Deprexetin można przyjmować razem z pokarmem lub bez, jak pacjent woli. W trakcie terapii tym lekiem należy unikać picia alkoholu.

Ciąża
Jeśli pacjentka jest w ciąży, może być w ciąży lub planuje mieć dziecko, powinna jak najszybciej porozmawiać o tym z lekarzem.

U dzieci, których matki przyjmowały fluoksetynę podczas pierwszych kilku miesięcy ciąży, ryzyko wad wrodzonych (szczególnie serca) jest zwiększone. Ogólnie, około 1 dziecko na 100 rodzi się z wadą serca, zaś u kobiet, które przyjmowały fluoksetynę – około 2 na 100. Pacjentka i jej lekarz mogą zdecydować o stopniowym zaprzestaniu przyjmowania leku Deprexetin w czasie ciąży. Lekarz prowadzący może jednak w szczególnych okolicznościach zalecić pacjentce kontynuowanie przyjmowania leku Deprexetin.

Stosowanie leków takich jak Deprexetin podczas ciąży, zwłaszcza w trzech ostatnich miesiącach ciąży, może zwiększać ryzyko wystąpienia u dziecka ciężkich powikłań zwanych przetrwałym nadciśnieniem płucnym noworodków (PPHN), które powodują, że dziecko oddycha szybciej a jego skóra przybiera niebieskawą barwę. Objawy te pojawiają się u dziecka zwykle w ciągu pierwszych 24 godzin od narodzin. Jeśli wystąpią, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem i (lub) położną.

Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania leku u kobiet w ciąży, zwłaszcza w ostatnim trymestrze lub tuż przed porodem, ponieważ zgłaszano występowanie następujących objawów u nowonarodzonych dzieci: drażliwość, drżenie, osłabienie mięśni, nieustanny płacz, trudności ze ssaniem lub ze snem.

Karmienie piersią
Fluoksetyna przenika do mleka kobiecego i może spowodować wystąpienie działań niepożądanych u karmionego piersią dziecka. Podczas leczenia można karmić piersią jedynie w przypadku absolutnej konieczności. U kobiet karmiących piersią lekarz prowadzący może zalecić stosowanie fluoksetyny w mniejszej dawce.

Wpływ na płodność
W badaniach na zwierzętach wykazano, że fluoksetyna może obniżać jakość nasienia. Teoretycznie może to wpływać na płodność, choć dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność u ludzi.