Limecyklina
Limecyklina to antybiotyk należący do grupy tetracyklin. Jej mechanizm działania polega na hamowaniu biosyntezy białka w komórkach bakteryjnych poprzez wiązanie się z podjednostką rybosomalną 30S i jej blokowaniu. Tetracykliny, do których należy limecyklina, są antybiotykami bakteriostatycznymi, co oznacza, że hamują rozwój komórek bakteryjnych, a nie zabijają je bezpośrednio.
Limecyklina wykazuje aktywność wobec wielu gatunków bakterii, co oznacza, że ma szerokie spektrum działania. Dodatkowo, limecyklina działa przeciwzapalnie, hamuje aktywność granulocytów wielojądrzastych, unieczynnia lipazy bakteryjne i upośledza syntezę nowych cząsteczek enzymu, co hamuje wytwarzanie wolnych kwasów tłuszczowych działających drażniąco na skórę.
Ważne jest, aby pamiętać, że tetracykliny, w tym limecyklina, mogą tworzyć trudno rozpuszczalne kompleksy z jonami metali dwu- i trójwartościowych, takimi jak sole wapnia, żelaza, glinu i magnezu. Kompleksy te praktycznie nie wchłaniają się z przewodu pokarmowego i są pozbawione działania farmakologicznego. Dlatego tetracyklin nie należy podawać równocześnie z preparatami zawierającymi jony metali lub pokarmem bogatym w związki tych metali. Tego rodzaju preparaty lub pokarmy powinny być przyjmowane w odstępie co najmniej 2 godzin od przyjęcia antybiotyku.
Należy również zauważyć, że trudno rozpuszczalne kompleksy z wapniem mogą tworzyć się w narządach zawierających dużo jonów wapnia, np. kościach i zębach, szczególnie w okresie ich wzrostu. Stosowanie tetracyklin w okresie rozwoju zębów (ostatni trymestr ciąży, wczesne dzieciństwo) może skutkować przebarwieniem i uszkodzeniem zębów, zaś stosowanie u niemowląt może powodować hamowanie wzrostu kości.
Działaniem niepożądanym mogącym wystąpić po zastosowaniu tetracyklin są dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, takie jak nudności, luźne stolce, biegunka. Są one zwykle łagodne i często ustępują w trakcie leczenia lub po jego zakończeniu. Korzystne może być również przyjmowanie preparatów przywracających prawidłowy skład flory bakteryjnej jelit.
Oporność na antybiotyki tetracyklinowe, w tym limecyklinę, może opierać się na trzech mechanizmach: zmniejszeniu kumulacji leku (zmniejszenie zdolności penetracji leku do wnętrza komórki bakteryjnej lub aktywne usuwanie antybiotyku z komórki bakteryjnej na zewnątrz), produkcji białek rybosomalnych wypierających lek z połączenia z podjednostką 30S lub z inaktywacją enzymatyczną.
