Węglan litu

Węglan litu to substancja lecznicza, która ma postać soli. Jest to lek stosowany w psychiatrii, zaliczany do grupy leków normotymicznych, czyli stabilizujących nastrój. Najczęściej stosuje się go w chorobie afektywnej dwubiegunowej, która charakteryzuje się naprzemiennym występowaniem epizodów manii i depresji. Węglan litu normalizuje zaburzenia nastroju i zapobiega nawrotom choroby. Stosuje się go zarówno w leczeniu, jak i w profilaktyce nawrotów choroby afektywnej dwubiegunowej. Dawkowanie ustalane jest indywidualnie, a efekt działania jest zauważalny po ok. 1-3 tygodniach stosowania leku.

Mechanizm działania litu nie został w pełni poznany. Jego działanie wiąże się z wpływem na transport i dystrybucję jonów sodu, potasu i wapnia w komórce. Lit może zastępować jony sodu, co powoduje wzrost aktywności enzymu – ATP-azy sodowo-potasowej w krwinkach czerwonych. Enzym ten w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej jest osłabiony. Działanie przeciwdepresyjne następuje na skutek nasilenia przekaźnictwa serotoninergicznego i noradrenergicznego. Mechanizm przeciwmaniakalnego działania soli litu wiąże się z hamującym wpływem na przekaźnictwo dopaminergiczne. Węglan litu wpływa także na uwalnianie hormonów tarczycy, co może powodować niedoczynność tego narządu. Lek hamuje wychwyt zwrotny sodu z kanalików nerkowych – w czasie terapii należy zapewnić odpowiednią ilość wody i sodu w diecie.

W początkowym okresie leczenia stosunkowo często występują drżenia, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, wielomocz, wzmożone pragnienie, osłabienie siły mięśniowej i znużenie. Inne udowodnione działania niepożądane to m.in.: leukocytoza; wole, niedoczynność lub nadczynność tarczycy, nadczynność przytarczyc.