Tenlosar

Tenlosar należy do grupy leków nazywanych antagonistami receptora angiotensyny II. Angiotensyna II jest substancją wytwarzaną w organizmie, która wiąże się z receptorami w naczyniach krwionośnych, powodując zwężenie naczyń. Prowadzi to do zwiększenia ciśnienia tętniczego.

Tenlosar zapobiega wiązaniu się angiotensyny II z tymi receptorami i powoduje rozkurcz naczyń krwionośnych, a tym samym obniżenie ciśnienia tętniczego. Tenlosar spowalnia pogarszanie się czynności nerek u pacjentów z wysokim ciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2.

Tenlosar jest stosowany:
– w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia) u dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku 6-18 lat,
– w celu ochrony nerek u pacjentów z nadciśnieniem i cukrzycą typu 2, u których stwierdza się laboratoryjnie cechy zaburzeń czynności nerek i białkomocz ≥ 0,5 g na dobę (stan, w którym mocz zawiera nieprawidłowe ilości białka),
– w leczeniu pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca, jeśli stosowanie tzw. inhibitorów enzymu konwertującego angiotensynę (inhibitory ACE, leki obniżające wysokie ciśnienie tętnicze) nie jest odpowiednie według lekarza – jeśli uzyska się stabilizację niewydolności serca podczas stosowania inhibitora ACE, nie należy zmieniać leczenia na losartan,
– u pacjentów z podwyższonym ciśnieniem tętniczym i pogrubieniem ściany lewej komory serca – stosowanie losartanu wykazało zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru.

Dorośli pacjenci z wysokim ciśnieniem tętniczym
Zazwyczaj zalecana dawka początkowa to 50 mg losartanu potasowego (1 tabletka leku Tenlosar o mocy 50 mg), raz na dobę. Maksymalne działanie obniżające ciśnienie tętnicze obserwuje się po 3–6 tygodniach od rozpoczęcia leczenia. U niektórych pacjentów dawkę można następnie zwiększyć do 100 mg (dwie tabletki leku Tenlosar o mocy 50 mg), raz na dobę.

W przypadku wrażenia, że działanie leku Tenlosar jest zbyt silnie lub za słabe należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Stosowanie u dzieci i młodzieży (w wieku 6-18 lat)
Zalecana dawka początkowa u pacjentów o mc. od 20 do 50 kg to 0,7 mg losartanu potasowego na kilogram masy ciała, podawane raz na dobę (do 25 mg leku Tenlosar). Lekarz może zwiększyć dawkę leku, jeśli ciśnienie tętnicze nie jest odpowiednio kontrolowane.

Dorośli pacjenci z wysokim ciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2
Zazwyczaj zalecana dawka początkowa to 50 mg losartanu potasowego (1 tabletka leku Tenlosar o mocy 50 mg), raz na dobę. Dawka ta może być następnie zwiększona do 100 mg (2 tabletki leku Tenlosar o mocy 50 mg), raz na dobę, w zależności od wartości ciśnienia tętniczego. Tabletki leku Tenlosar można podawać jednocześnie z innymi lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze (np. leki moczopędne, antagoniści wapnia, alfa- lub beta-adrenolityki i leki działające ośrodkowo), jak również z insuliną i innymi często stosowanymi lekami zmniejszającymi stężenie cukru we krwi (np. pochodne sulfonylomocznika, glitazony i inhibitory glukozydazy).

Dorośli pacjenci z niewydolnością serca
Zazwyczaj zalecana dawka początkowa to 12,5 mg raz na dobę. Dawkę należy zwiększać stopniowo w odstępach tygodniowych (tzn. 12,5 mg na dobę w pierwszym tygodniu, 25 mg na dobę w drugim tygodniu, 50 mg na dobę w trzecim tygodniu, 100 mg na dobę w czwartym tygodniu, 150 mg w piątym tygodniu), aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej określonej przez lekarza. Maksymalna dawka to 150 mg (np. trzy tabletki leku Tenlosar o mocy 50 mg lub jedna tabletka leku Tenlosar o mocy 100 mg oraz jedna tabletka leku Tenlosar o mocy 50 mg) raz na dobę.

Tabletkę leku Tenlosar o mocy 50 mg można podzielić na równe dawki (w celu uzyskania dawki 25 mg). Dla dawek niemożliwych do osiągnięcia za pomocą leku Tenlosar, lekarz zaleci inne leki zawierające odpowiednią dawkę losartanu.

W leczeniu niewydolności serca lek Tenlosar zazwyczaj jest stosowany w skojarzeniu z lekiem moczopędnym (lek, który zwiększa ilość wody wydalanej przez nerki) i (lub) preparatem naparstnicy (lek, który sprawia, że serce jest silniejsze i pracuje wydajniej), i (lub) beta-adrenolitykiem.

Dawkowanie u szczególnych grup pacjentów
Lekarz może zalecić stosowanie mniejszej dawki leku, szczególnie podczas rozpoczynania leczenia u
niektórych grup pacjentów, takich jak pacjenci leczeni dużymi dawkami leków moczopędnych,
pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub osoby w wieku powyżej 75. lat. Nie wolno stosować
leku Tenlosar u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (patrz punkt “Kiedy nie stosować leku
Tenlosar”).

Sposób podawania
Tabletki należy połykać w całości, popijając szklanką wody. Należy starać się przyjmować lek
codziennie mniej więcej o tej samej porze. Ważne jest, aby kontynuować przyjmowanie leku Tenlosar
do czasu, aż lekarz zaleci inaczej.

W przypadku zastosowania zbyt dużej liczby tabletek lub w przypadku połknięcia leku przez dziecko, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Do objawów przedawkowania należą: niskie ciśnienie tętnicze, przyspieszenie czynności serca, możliwe zwolnienie czynności serca.

Tenlosar można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku.

Ciąża
Należy poinformować lekarza o ciąży, podejrzeniu lub planowaniu ciąży. Lekarz zazwyczaj zaleci przerwanie stosowania leku Tenlosar przed zajściem w ciążę lub gdy tylko pacjentka dowie się, że jest w ciąży i zaleci stosowanie innego leku zamiast leku Tenlosar. Nie zaleca się stosowania leku Tenlosar we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go stosować po 3 miesiącu ciąży, ponieważ może on poważnie zaszkodzić dziecku, jeśli będzie stosowany po trzecim miesiącu ciąży.

Karmienie piersią
Należy poinformować lekarza, jeśli pacjentka karmi piersią lub zamierza rozpocząć karmienie piersią. Nie zaleca się stosowania leku Tenlosar u matek karmiących piersią. Lekarz może zalecić inne leczenie, jeśli pacjentka chce karmić piersią, szczególnie w przypadku, gdy dziecko to noworodek lub wcześniak.