Siarczan worapaksaru

Siarczan worapaksaru jest lekiem o działaniu przeciwzakrzepowym. Jego działanie polega na hamowaniu agregacji płytek krwi, co prowadzi do zmniejszenia liczby powikłań zakrzepowych. Worapaksar jest syntetyczną pochodną himbacyny, której działanie polega na inhibicji zależnych od trombiny receptorów płytkowych PAR-1. Działanie worapaksaru w stosunku do receptora PAR-1 jest selektywne, kompetytywne i odwracalne.

Worapaksar w połączeniu z innymi lekami jest stosowany w celu zmniejszenia ilości powikłań zakrzepowych u osób dorosłych wraz z jednoczesnym zawałem mięśnia sercowego (podawany jednocześnie z ASA – kwasem acetylosalicylowym oraz w razie potrzeby z klopidogrelem) lub z jednoczesną objawową chorobą tętnic obwodowych (podawany jednocześnie z ASA – kwasem acetylosalicylowym oraz w razie potrzeby z klopidogrelem).

Zwykle stosowana dobowa dawka worapaskaru u osób dorosłych wynosi 2,08mg na dobę. W przypadku zawału mięśnia sercowego pierwszą dawką worapaksaru należy przyjąć co najmniej 2 tygodnie po tym zdarzeniu oraz w ciągu pierwszych dwunastu miesięcy od wystąpienia incydentu wieńcowego. W przypadku objawowej choroby tętnic obwodowych leczenie przy pomocy worapaksaru można rozpocząć w dowolnym czasie. Jednoczesne stosowanie innych leków przeciwpłytkowych nie wpływa na częstotliwość oraz dawkę worapaksaru.

Przeciwwskazaniem do stosowania worapaksaru jest nadwrażliwość na substancje czynną. Ponadto worapaksaru nie można stosować u pacjentów z krwotokiem śródczaszkowym w wywiadzie, udarem mózgu lub przemijającym napadem niedokrwienia mózgu, jakimkolwiek czynnym patologicznym krwawieniem i ciężkim zaburzeniem czynności wątroby.