Lewozymendan

Lewozymendan to substancja czynna wprowadzona na rynek farmaceutyczny w roku 2000. Jest to związek o wzorze sumarycznym C14H12N6O. Lewozymendan działa inotropowo dodatnio, co oznacza, że zwiększa siłę skurczu mięśnia sercowego. Działa poprzez zwiększenie wrażliwości miofilamentów na wapń, co stabilizuje wywołaną wapniem zmianę konformacyjną troponiny C. Następnie dochodzi do zmiany kinetyki mostka krzyżowego aktyna-miozyna bez zużycia ATP w mięśniu sercowym, co prowadzi do poprawy funkcji serca.

Lewozymendan rozluźnia również mięśnie gładkie naczyń krwionośnych, co przyczynia się do poprawy przepływu krwi. Substancja ta jest stosowana w leczeniu ostrej niewyrównanej zastoinowej niewydolności serca. Jest wskazany do krótkotrwałego leczenia ostrych stanów niewyrównanej, ciężkiej, przewlekłej niewydolności serca, w sytuacjach, gdy konwencjonalna terapia nie wystarcza oraz w przypadkach, gdy za właściwe uważa się zastosowanie leków o działaniu inotropowym dodatnim.

Lewozymendan jest dostępny w postaci koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji. Produkt leczniczy zawiera 785 mg/mL etanolu (alkoholu). Leczenie lewozymendanem lekarz rozpoczyna od infuzji dawki nasycającej podawanej przez 10 minut. Wynosi ona od 6 do 12 mikrogramów/kg. Kolejno stosowana jest infuzja ciągła w dawce 0,1 mikrograma/kg/min. U chorych, którzy równocześnie przyjmują dożylnie inne leki rozszerzające naczynia lub o działaniu wzmacniającym siłę skurczu serca stosujemy mniejszą dawkę nasycającą wynoszącą 6 mikrogramów/kg. Jeżeli u pacjenta wystąpi niedociśnienie tętnicze lub tachykardia, szybkość infuzji można zmniejszyć do 0,05 mikrograma/kg/min.