Symfaxin ER

Symfaxin ER jest lekiem przeciwdepresyjnym należącym do grupy leków zwanych inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. SNRI). Ta grupa leków stosowana jest w leczeniu depresji i innych stanów, takich jak zaburzenia lękowe. Uważa się, że osoby cieriące na depresję i (lub) lęk mają mniejsze stężenia serotoniny i noradrenaliny w mózgu. Nie wiadomo dokładnie jak działają leki przeciwdepresyjne, ale mogą one pomóc zwiększając stężenia serotoniny i noradrenaliny w mózgu.

Symfaxin ER stosuje się w leczeniu depresji u dorosłych.

Symfaxin ER stosuje się również w leczeniu dorosłych pacjentów z następującymi zaburzeniami lękowymi: uogólnione zaburzenia lękowe, fobie społeczne (lęk przed sytuacjami społecznymi lub unikanie sytuacji społecznych) oraz zaburzenia lękowe z napadami lęku (napady paniki). Prawidłowe leczenie depresji lub zaburzeń lękowych jest ważne dla poprawy stanu pacjenta. Jeśli nie są one leczone, stan pacjenta może się nie poprawić, natomiast może stać się cięższy i trudniejszy do leczenia.

Zwykle zalecana dawka początkowa w leczeniu depresji, uogólnionych zaburzeń lękowych i fobii społecznych wynosi 75 mg na dobę. W leczeniu depresji w razie konieczności lekarz może stopniowo zwiększać dawkę nawet do maksymalnej dawki 375 mg na dobę. Jeżeli pacjent jest leczony z powodu zaburzeń lękowych z napadami lęku, lekarz rozpocznie leczenie od mniejszej dawki (37,5 mg), a następnie stopniowo będzie zwiększać dawkę. Maksymalna dawka stosowana w leczeniu uogólnionych zaburzeń lękowych, fobii społecznych i zaburzeń lękowych z napadami lęku wynosi 225 mg/dobę.

Należy przyjmować Symfaxin ER w przybliżeniu o tej samej porze każdego dnia, rano lub wieczorem. Kapsułki należy połykać w całości popijając płynem; nie wolno ich otwierać, kruszyć, żuć ani rozpuszczać.

Symfaxin ER należy przyjmować razem z posiłkiem.

Jeżeli pacjent ma zaburzenia czynności wątroby lub nerek, należy porozmawiać z lekarzem, ponieważ konieczne może być zastosowanie innej dawki leku Symfaxin ER.

Nie należy przerywać stosowania leku Symfaxin ER bez porozumienia z lekarzem (patrz punkt „Przerwanie przyjmowania leku Symfaxin ER” w załączonej ulotce).

W razie przyjęcia dawki leku Symfaxin ER większej niż przepisana przez lekarza należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Objawy możliwego przedawkowania mogą obejmować szybką pracę serca, zmiany poziomu świadomości (w zakresie od senności do śpiączki), nieostre widzenie, napady padaczkowe lub drgawki i wymioty.

Symfaxin ER należy przyjmować z posiłkiem (patrz punkt 3 „Jak przyjmować Symfaxin ER”).

Podczas przyjmowania leku należy unikać spożywania alkoholu.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Pacjentka powinna przyjmować Symfaxin ER dopiero po omówieniu ze swoim lekarzem możliwych korzyści i potencjalnych zagrożeń dla nienarodzonego dziecka.

Należy się upewnić, że położna i (lub) lekarz wie, że pacjentka przyjmuje Symfaxin ER. Podobne leki (SSRI) przyjmowane w okresie ciąży, mogą zwiększyć ryzyko ciężkiego powikłania u dziecka, zwanego przetrwałym nadciśnieniem płucnym noworodków (ang. PPHN), powodującego że dziecko szybciej oddycha i ma sinicę. Objawy te zwykle pojawiają się w ciągu pierwszych 24 godzin po urodzeniu. Jeżeli powikłanie takie wystąpi u dziecka pacjentki, należy niezwłocznie skontaktować się z położną i (lub) lekarzem.

W razie przyjmowania tego leku w okresie ciąży, u dziecka po urodzeniu mogą pojawić się też takie objawy, jak nieprawidłowe ssanie i problemy z oddychaniem. Jeżeli pacjentka jest zaniepokojona z powodu wystąpienia takich objawów u noworodka, należy skontaktować się z położną i (lub) lekarzem, którzy będą mogli udzielić porady.

Symfaxin ER przenika do mleka matki. Istnieje ryzyko wpływu na dziecko. W związku z tym należy omówić tę sprawę z lekarzem, który zdecyduje, czy pacjentka powinna przerwać karmienie piersią czy też przerwać stosowanie leku Symfaxin ER.