Ziele bukwicy

Ziele bukwicy, znane również jako bukwica lekarska lub czyściec lekarski, to gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych. Roślina ta jest znana ze swoich leczniczych właściwości, które były dostrzegane już w starożytności. Wierzono, że chroni przed złymi czarami. Obecnie w lecznictwie bukwica stosowana jest głównie jako lek przeciwbiegunkowy i ściągający.

Bukwica lekarska zawiera między innymi betainę, cholinę, irodoid, śluz, fenolokwasy (m.in. ferulowy, kawowy, rozmarynowy), garbniki, związki goryczowe, depsydy, oligosacharydy, olejki eteryczne oraz bardzo małe ilości tłuszczy oraz (w liściach) prowitaminę A i witaminę C, sole mineralne.

Działa przeciwbólowo, przeciwreumatycznie, przeciwartretycznie, uspokajająco, dezynfekująco, ściągająco, przeciwbakteryjnie i przeciwzapalne. Stosowany zewnętrznie odwar z surowca działa na skórę odkażająco, przeciwkrwotoczne, przeciwzapalnie oraz regenerująco na naskórek skóry.

Bukwica lekarska, zarówno napar, jak i odwar, stosowane zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie: poprawia trawienie, hamuje biegunki, wspomaga leczenie nieżytów przewodu pokarmowego i funkcjonowanie wątroby. Odwar z kłącza jest stosowany jako środek wymiotny, wspomaga leczenie kaszlu, łagodzi podrażnione gardło, ma działanie wykrztuśne, sprawdza się podczas leczenia astmy, zapalenia płuc i oskrzeli, nieżytów górnych dróg oddechowych, a nawet gruźlicy. Wspiera proces gojenia skóry, leczy zmienioną skórę, ma działanie pielęgnacyjne. Stosuje się go do przemywania okładów po zadrapaniach oraz otarciach skóry. Traktuje się jako środek stosowany przy leczeniu trudno gojących się ran i owrzodzeń, łagodzi napięcie nerwowe, uspokaja i pomaga w zasypianiu, wspiera terapię nerwic wegetatywnych, likwiduje stany zapalne błon śluzowych jamy ustnej, pomaga przy nieżytach jamy ustnej i gardła.