Wismodegib

Wismodegib to substancja czynna o działaniu przeciwnowotworowym, stosowana w leczeniu raka podstawnokomórkowego. Jest inhibitorem szlaku sygnałowego Hedgehog, który odgrywa kluczową rolę w proliferacji, przeżyciu oraz różnicowaniu komórek. Wismodegib wiąże się z białkiem SMO (Smoothened), hamując jego funkcję, co prowadzi do zablokowania transdukcji sygnału przekazywanego szlakiem Hedgehog.

Wismodegib jest substancją doustną, która została zarejestrowana w 2012 roku. Jest ona stosowana w leczeniu pacjentów, u których stwierdzono raka podstawnokomórkowego z przerzutami lub miejscowo zaawansowanego raka podstawnokomórkowego, którego nie można zoperować lub poddać radioterapii.

Substancja ta jest metabolizowana poprzez utlenianie, glukuronidację oraz rzadko poprzez rozszczepienie pierścienia pirydynowego. Wismodegib jest substratem P-gp oraz CYP2C9 i CYP3A4. Lek może potencjalnie hamować białko oporności raka piersi – BCRP. Wismodegib jest inhibitorem OATP1B1 oraz UGT2B7. Lek ulega wydaleniu głównie z kałem (82% podanej dawki) oraz w 4,4% z moczem.

Przeciwwskazaniem do stosowania wismodegibu jest nadwrażliwość na niego, ciąża, karmienie piersią. Nie wdraża się terapii wismodegibem u kobiet w wieku rozrodczym nie stosujących skutecznej antykoncepcji dwutorowej (hormonalnej i barierowej) lub pacjentów przyjmujących przetwory z dziurawca (Hypericum perforatum).

Ze względu na działanie embriotoksyczne i teratogenne pacjentki w wieku rozrodczym leczone wismodegibem muszą bezwzględnie stosować dwie metody antykoncepcyjne w czasie terapii i przez 24 miesiące po jej zakończeniu. Barierowe metody antykoncepcji muszą też stosować pacjenci płci męskiej w trakcie leczenia oraz przez 2 miesiące po jego zakończeniu. Mężczyźni nie mogą również być dawcami nasienia w tym okresie. Pacjentki powinny być poddawane regularnym testom ciążowym a o zaniku menstruacji powinny poinformować lekarza. Przez dwa lata po zakończeniu leczenia nie wolno decydować się na bycie dawcą krwi.