Wernakalant

Wernakalant to substancja czynna o działaniu przeciwarytmicznym. Jest stosowany w przywracaniu rytmu zatokowego (kontrola rytmu) u pacjentów z napadowym migotaniem przedsionków. W przypadku pacjentów, którzy nie przeszli operacji kardiochirurgicznej, epizod migotania przedsionków powinien trwać nie dłużej niż 7 dni. Natomiast u pacjentów po operacji kardiochirurgicznej, epizod powinien trwać nie dłużej niż 3 dni.

Wernakalant jest przeznaczony do podania we wlewie dożylnym wyłącznie przez wykwalifikowany personel medyczny. Dawka wernakalantu ustalana jest na podstawie masy ciała. Maksymalna dawka dobowa stosowana u osób dorosłych to 5 mg/kg masy ciała. Wlew powinien trwać 10 minut, a po nim powinna nastąpić 15-minutowa obserwacja stanu pacjenta.

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na wernakalant, pacjenci ze stwierdzoną w wywiadzie ciężką bradykardią, wydłużeniem odstępu QT, zaburzeniami czynności węzła zatokowego lub blokiem przewodnictwa II i III stopnia w przypadku braku rozrusznika. Wśród przeciwwskazań można wyróżnić również ciężką postać zwężenia aorty, niewydolność serca (klasa III i IV wg NYHA), skurczowe ciśnienie krwi < 100 mm Hg. Wernakalantu nie wolno zastosować u osób, u których w ciągu ostatnich 30 dni wystąpił ostry zespół wieńcowy (w tym zawał mięśnia sercowego).