Tiwozanib

Tiwozanib to substancja czynna stosowana w farmacji. Działa poprzez blokowanie aktywności białek znanych jako VEGF, które stymulują tworzenie nowych naczyń krwionośnych. Blokując te białka, tiwozanib zatrzymuje tworzenie nowych naczyń krwionośnych, których guz potrzebuje, przerywając tym samym jego zaopatrzenie we krew i redukując wzrost raka.

Tiwozanib jest używany w postaci monohydratu chlorku, który jest białym do jasnobrązowego proszku. Jest praktycznie nierozpuszczalny w wodzie i ma niską rozpuszczalność w kwasach wodnych, etanolu i metanolu. Nie jest higroskopijny i nie jest optycznie aktywny.

Najważniejszym poważnym skutkiem ubocznym związanym z tiwozanibem jest wysokie ciśnienie krwi. Najczęstszymi skutkami ubocznymi są wysokie ciśnienie krwi (które występuje prawie u połowy pacjentów) oraz zmiany głosu, zmęczenie i biegunka (które występują u około jednej czwartej pacjentów). Pacjenci nie mogą przyjmować dziurawca (ziołowego leku na depresję) podczas leczenia tiwozanibem.

Główne badanie 517 pacjentów z zaawansowanym rakiem komórek nerkowych, który albo powrócił, albo rozprzestrzenił się na inne części ciała, wykazało, że tiwozanib może pomóc zatrzymać postęp choroby. W tym badaniu pacjenci przyjmujący tiwozanib żyli dłużej bez pogorszenia stanu swojej choroby (12 miesięcy) niż ci, którzy otrzymywali inny zatwierdzony lek, sorafenib (9 miesięcy).