Sól sodowa fosforanu kreatyny
Sól sodowa fosforanu kreatyny jest związkiem chemicznym, który ma wiele zastosowań.
W przemyśle spożywczym, fosforan sodu, który jest częścią tej substancji, jest używany jako dodatek do żywności oznaczany symbolem E339. Jest wykorzystywany przede wszystkim jako regulator kwasowości, środek zbrylający i zwiększający trwałość. Jest on często dodawany do produktów takich jak: płatki kukurydziane, musli, batony zbożowe, sery topione, produkty mięsne. Dzięki swoim właściwościom buforowym pomaga on utrzymać równowagę kwasowo-zasadową. Z kolei jako związek chelatujący jony metali wykazuje dodatkowo właściwości ochronne. Zapobiega utracie barwy przez produkty, chroni witaminę C przed utlenianiem. Właściwości fosforanu sodu w żywności działają także stabilizująco na produkty mięsne, mleczne i rybne oraz ograniczają procesy utleniania tłuszczów. Fosforan sodu pozwala więc wydłużyć trwałość produktów i ograniczyć ilość użytej soli.
W przemyśle farmaceutycznym, fosforan sodu jest także wykorzystywany. Najbardziej oczywistym wskazaniem do jego stosowania jest dostarczanie do organizmu fosforu w celu uzupełnienia niedoborów tego pierwiastka. Jako związek wiążący wapń, może także pomóc osobom zmagającym się z jego nadmiarem. W lecznictwie fosforan sodu jest też stosowany jako środek przeczyszczający. Powoduje wypróżnienie po 30 minutach do 6 godzin od zażycia, najprawdopodobniej poprzez zwiększenie objętości płynów w jelicie cienkim. Może być wykorzystywany w leczeniu sporadycznych zaparć, a bywa też zalecany do oczyszczania jelit przed niektórymi zabiegami (na przykład kolonoskopią). W przypadku stosowania doustnego należy zachować ostrożność, ponieważ zdarzają się przypadki ciężkiego uszkodzenia nerek. Można go jednak stosować także doodbytniczo w postaci lewatywy.
Fosfokreatyna, druga część tej substancji, jest związkiem gromadzącym energię w wiązaniach wysokoenergetycznych, występującym w tkance mięśniowej. Bierze udział w syntezie ATP, przekształcając się pod wpływem kinazy kreatynowej w kreatynę. Stosowany jest jako lek w chorobach serca. Od dawna uważano, że fosfokreatyna stanowi najważniejsze źródło energii w początkowej fazie wysiłku o maksymalnej intensywności. Fosfokreatyna jest głównym i jedynym substratem energetycznym do resyntezy ATP podczas pierwszych 10 sekund wysiłku o maksymalnej intensywności.