Retygabina

Retygabina to organiczny związek chemiczny o wzorze sumarycznym C16H18FN3O2. Jest to lek przeciwpadaczkowy, który został wprowadzony na rynek w 2011 roku.

Głównym mechanizmem działania retygabiny jest modulacja napięciowozależnych kanałów potasowych, głównie kv 7.2 i kv 7.3, a w mniejszym stopniu kv 7.4 i kv 7.5. Ten sposób działania wyróżnia retygabinę spośród pozostałych leków przeciwpadaczkowych.

Retygabina jest wskazana jako lek uzupełniający w terapii lekoopornych napadów padaczkowych o początku ogniskowym u osób dorosłych. Zwykle stosowana dobowa dawka podtrzymująca mieści się w zakresie 600 mg – 1200 mg. Stosowanie retygabiny rozpoczyna się od niższych dawek i stopniowo zwiększa się, aż do momentu uzyskania odpowiedniej skuteczności. Maksymalna dawka dobowa retygabiny to 1200mg.

Najczęstszymi skutkami ubocznymi są senność, zawroty głowy, dezorientacja i zaburzenia mowy. Mniej częstymi są drżenia mięśniowe, utrata pamięci, zaburzenia chodu, podwójne widzenie. W 2013 roku amerykańska Agencja Żywności i Leków ostrzegła w komunikacie publicznym, że retygabina może powodować niebieskie zabarwienie skóry i zmiany w pigmencie siatkówki oka. Obecnie nie wiadomo czy te zmiany są odwracalne. Zaburzenia psychiatryczne i trudności w oddawaniu moczu występują zazwyczaj w pierwszych 2 miesiącach leczenia.