Maprotylina

Maprotylina to czterocykliczny organiczny związek chemiczny, pochodna dibenzo-[b,e]-bicyklo-[2.2.2]-oktadienu zawierająca łańcuch boczny z drugorzędową grupą aminową. Jest stosowana jako lek przeciwdepresyjny i należy do preparatów starej generacji.

Maprotylina silnie i wybiórczo hamuje wychwyt zwrotny noradrenaliny, co zwiększa jej poziom w ośrodkowym układzie nerwowym. Działa podobnie do trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Jest również silnym antagonistą receptora (histaminy) H1, umiarkowanym antagonistą receptora 5-HT2 i receptora α1-adrenergicznego, oraz słabym antagonistą receptorów D2 – dopaminy i muskarynowych. Związek ten jest również mocnym antagonistą receptora 5-HT7, co odgrywa potencjalnie ważną rolę w efektywności antydepresyjnej.

Maprotylina wykazuje silny antagonizm względem indukowanej rezerpiną hipotermii u myszy, podobnie jak inne klasyczne leki przeciwdepresyjne. Uważa się, że leki starej generacji (trój- i czterocykliczne), dzięki szerszemu spektrum działania, są w leczeniu ciężkiej depresji prawdopodobnie skuteczniejsze od leków bardziej selektywnych, na przykład SSRI.

Właściwości farmakokinetyczne maprotyliny obejmują biodostępność na poziomie 66-70%, okres półtrwania wynoszący 27-58 godzin, wiązanie z białkami osocza i tkanek na poziomie 88% oraz metabolizm wątrobowy. Wydalanie maprotyliny następuje z żółcią (30%) i moczem (57%) jako glukuronidy, 3 – 4% w formie niezmienionego leku.