Joflupan (123I)
Joflupan (123I) to radiofarmaceutyk, który jest analogiem kokainy, znakowanym izotopem jodu 123 I. Jego mechanizm działania polega na silnym wiązaniu się z presynaptycznym transporterem dla dopaminy. Ta właściwość pozwala na ocenę funkcjonalności neuronów dopoaminergicznych w prążkowiu oraz istocie czarnej.
Joflupan (123I) jest stosowany jako lek diagnostyczny do wykrywania zaniku komórek nerwowych na obszarze mózgu zwanym prążkowiem, zwłaszcza komórek uwalniających dopaminę. Lek ten jest używany jako pomoc w diagnozowaniu następujących zaburzeń u osób dorosłych:
- Zaburzenia ruchu, np. występujące w chorobie Parkinsona i innych powiązanych chorobach, w których zanik komórek nerwowych powoduje drżenie (trzęsienie się), zaburzenia chodu (problemy z chodzeniem) oraz sztywność mięśni. Ponieważ drżenie może występować także jako „drżenie samoistne” (z nieznanej przyczyny), Joflupan (123I) pomaga w odróżnieniu pomiędzy drżeniem samoistnym a zaburzeniami związanymi z chorobą Parkinsona.
- Otępienie (zanik funkcji intelektualnej). Joflupan (123I) stosuje się w celu ułatwienia rozróżnienia pomiędzy otępieniem zwanym „otępieniem z obecnością ciałek Lewy’ego” a chorobą Alzheimera.
Po wstrzyknięciu, Joflupan (123I) jest rozprowadzany przez krew i gromadzi się w prążkowiu. Obrazowanie wykonuje się w okresie od trzech do sześciu godzin po wstrzyknięciu. W ciągu od 1 do 4 godzin przed otrzymaniem Joflupan (123I), pacjenci muszą również przyjąć inny lek, np. tabletki zawierające jod. Zapobiega to przedostaniu się radioaktywnego jodu z Joflupan (123I) do gruczołu tarczycowego. Przed podaniem Joflupan (123I) należy zapewnić dostępność sprzętu do resuscytacji na wypadek wystąpienia u pacjenta reakcji alergicznej.