Iksazomib

Iksazomib to substancja czynna stosowana w farmacji. Jest to N-capped dipeptidyl leucine boronic acid, który odwracalnie hamuje CT-L proteolytic (β5) miejsce 20S proteasome. Przy wyższych stężeniach, iksazomib wydaje się również hamować proteolityczne podjednostki β1 i β2 oraz indukować nagromadzenie ubikwitynowanych białek.

Iksazomib jest stosowany w leczeniu szpiczaka mnogiego, w skojarzeniu z innymi lekami. Podawany jest doustnie w formie kapsułek. Częste skutki uboczne obejmują biegunkę, zaparcia i niski poziom płytek krwi.

Iksazomib nie powinien być łączony z silnymi induktorami CYP3A, takimi jak karbamazepina, fenytoina czy ryfampicyna, ze względu na osłabienie działania iksazomibu. W przypadku wystąpienia różnych komplikacji, takich jak małopłytkowość, biegunki, wymioty, neuropatia obwodowa, nasilona wysypka, zaburzenia ze strony wątroby, mikroangiopatia zakrzepowa lub zespół tylnej odwracalnej encefalopatii, może być konieczna modyfikacja dawki iksazomibu lub zaprzestanie jego podawania. U pacjentów leczonych iksazomibem powinna być wdrożona profilaktyka przeciwwirusowa, w celu zapobieżenia półpaścowi oraz profilaktyka przeciwzakrzepowa.