Glukomannan
Glukomannan to rozpuszczalny polisacharyd, który jest uważany za błonnik pokarmowy. Jest składnikiem hemicelulozy w ścianach komórkowych niektórych gatunków roślin. Glukomannan jest dodatkiem do żywności stosowanym jako emulgator i zagęszczacz. Jest głównym źródłem oligosacharydu mannanu (MOS) występującego w naturze, drugim jest galaktomannan, który jest nierozpuszczalny.
Produkty zawierające glukomannan są sprzedawane jako suplementy diety z twierdzeniami, że mogą złagodzić zaparcia i pomóc obniżyć poziom cholesterolu. Od 2010 roku są one legalnie sprzedawane w Europie jako pomoc w odchudzaniu dla osób z nadwagą i jedzących dietę o ograniczonej kaloryczności, ale do 2020 roku nie było dobrych dowodów, że glukomannan pomaga w odchudzaniu. Glukomannan obniża poziom cholesterolu LDL o 10 procent.
Suplementy zawierające glukomannany stanowią ryzyko dla duszenia i niedrożności jelit, jeśli nie są przyjmowane z wystarczającą ilością wody. Inne niekorzystne skutki to biegunka, odbijanie i wzdęcia; w jednym badaniu osoby przyjmujące glukomannany miały wyższy poziom trójglicerydów. Glukomannany są również stosowane jako suplement do paszy dla zwierząt hodowlanych, aby zwierzęta szybciej przybierały na wadze.
Glukomannan to głównie polimer o prostym łańcuchu, z niewielką ilością rozgałęzień. Składniki cukrowe są β- (1→4)-połączone D -mannose i D -glukoza w stosunku 1,6:1. Stopień rozgałęzienia wynosi około 8% przez β- (1→6)-wiązania glukozylowe. Glukomannan z α- (1→6)-połączonymi jednostkami galaktozy w bocznych gałęziach nazywa się galaktoglucomannanem.
W ścianie komórkowej drożdży oligosacharydy mannanu są obecne w złożonych cząsteczkach, które są połączone z częścią białkową. Są dwa główne miejsca oligosacharydów mannanu w powierzchni ściany komórkowej Saccharomyces cerevisiae. Mogą być one dołączone do białek ściany komórkowej jako część grup –O i –N glikozylowych oraz stanowią elementy dużych polisacharydów α-D-mannanu (α-D-Mannany), które są zbudowane z α- (1,2)- i α- (1,3)- D-mannose gałęzi (od 1 do 5 pierścieni długości), które są dołączone do długich łańcuchów α- (1,6)-D-mannose. Ta specyficzna kombinacja różnych funkcjonalności obejmuje koniugaty oligosacharydów mannanu-białko i wysoce hydrofilowe i strukturalnie zmienne struktury ‘pędzelkowe’ oligosacharydów mannanu, które mogą pasować do różnych receptorów przewodu pokarmowego zwierząt, i do receptorów na powierzchni błon bakteryjnych, wpływa na bioaktywność tych cząsteczek. Koniugaty oligosacharydów mannanu-białko są zaangażowane w interakcje z układem odpornościowym zwierzęcia i w rezultacie zwiększają aktywność układu odpornościowego. Odpowiadają również za obronę przeciwutleniającą i przeciwdziałającą mutacjom zwierząt.
