Epoetyna zeta

Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10

Epoetyna zeta – lek stosowany w chorobach układu krwiotwórczego. Mechanizm działania epoetyny zeta polega na pobudzaniu szpiku kostnego do wytwarzania większej liczby czerwonych krwinek zawierających hemoglobinę, która transportuje tlen po całym organizmie. Wskazaniem do stosowania leku jest leczenie: objawowej niedokrwistości związanej z przewlekłą niewydolnością nerek; dorosłych otrzymujących chemioterapię z powodu guzów litych, chłoniaka złośliwego lub szpiczaka mnogiego; pacjentów narażonych na transfuzję według oceny ogólnego stanu pacjenta; niedokrwistości; osób dorosłych przygotowywanych do zabiegu chirurgicznego z zastosowaniem autotransfuzji, w celu zwiększenia liczby autologicznych krwinek czerwonych; dorosłych bez niedoboru żelaza przed dużymi operacjami ortopedycznymi w trybie planowym, z dużym ryzykiem powikłań po przetoczeniu krwi; zmniejszenia narażenia na przetoczenie krwi allogenicznej, w leczeniu niedokrwistości objawowej u dorosłych pacjentów z pierwotnymi zespołami mielodysplastycznymi z grupy ryzyka niskiego lub pośredniego 1, którzy maja niskie stężenie erytropoetyny w surowicy (< 200 mU/ml ).

Epoetyna zeta dostępna jest w postaci ampułkostrzykawki i roztworu do wstrzykiwań.

Możliwe działania niepożądane (najczęstsze): ból głowy, nadciśnienie tętnicze, zakrzepica żylna i tętnicza, kaszel, biegunka, nudności, wymioty, wysypka, ból stawów, ból kości, ból mięśni, bóle kończyn, gorączka, dreszcze, objawy grypopodobne, reakcja w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk obwodowy.