Dihydrokodeina

Dihydrokodeina to półsyntetyczny opioidowy lek przeciwbólowy. Jest stosowany do leczenia bólu umiarkowanego do ciężkiego, ciężkiej duszności i kaszlu. Może być używany jako alternatywa lub dodatek do kodeiny. Dihydrokodeina jest metabolizowana w wątrobie do dihydro-morfiny – wysoce aktywnego metabolitu o dużym powinowactwie do receptorów opioidowych typu mu.

Dihydrokodeina została opracowana w Niemczech w 1908 roku podczas międzynarodowych poszukiwań bardziej skutecznego leku przeciwkaszlowego, szczególnie w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych przenoszonych drogą powietrzną, takich jak gruźlica. Została wprowadzona na rynek w 1911 roku. Jest podobna w strukturze chemicznej do kodeiny i jest dwa razy silniejsza od kodeiny.

Chociaż dihydrokodeina ma niezwykle aktywne metabolity, w postaci dihydromorfiny i dihydromorfiny-6-glukuronidu (sto razy silniejsze), są one produkowane w tak małych ilościach, że nie mają klinicznie istotnych efektów. Możliwe skutki uboczne związane z opioidami obejmują, ale nie ograniczają się do, senności, nudności, bólu głowy, suchości w ustach, zaparcia, trudności z oddawaniem moczu i łagodnej euforii.