Daratumumab

Daratumumab to przeciwciało monoklonalne (rodzaj białka), które zostało zaprojektowane tak, aby przyczepiać się do białka CD38, które występuje w dużych ilościach na komórkach szpiczaka mnogiego. Przyczepiając się do CD38 na komórkach szpiczaka mnogiego, daratumumab aktywuje układ immunologiczny do niszczenia komórek nowotworowych. Daratumumab wiąże się z innym sekwencją aminokwasów epitopu CD38 niż przeciwciało monoklonalne przeciwko CD38, isatuximab. Leczenie szpiczaka mnogiego za pomocą daratumumabu potencjalnie zwiększa podatność pacjenta na infekcje bakteryjne i wirusowe, ze względu na niszczenie komórek naturalnych zabójców (które są główną obroną układu immunologicznego przeciwko wirusom). Daratumumab często powoduje reaktywację ludzkiego cytomegalowirusa (CMV) nieznanym mechanizmem. Reakcje związane z podaniem (podobne do stanu zapalnego) są również powszechne. Daratumumab może również wiązać się z CD38 obecnym na czerwonych krwinkach i zakłócać rutynowe testy na obecność klinicznie istotnych przeciwciał. Ludzie wykazują panel przeciwciał panreaktywnych, w tym dodatnią auto-kontrolę, która ma tendencję do maskowania obecności jakichkolwiek klinicznie istotnych przeciwciał. Leczenie komórek panelu przeciwciał za pomocą ditiotreitolu (DTT) i powtórzenie testów skutecznie neguje wiązanie daratumumabu z CD38 na powierzchni czerwonych krwinek; jednak DTT również inaktywuje/zniszczy wiele antygenów na powierzchni czerwonych krwinek poprzez zakłócanie wiązań disiarczkowych. Jedynym systemem antygenów dotkniętym, który jest związany z powszechnymi, klinicznie istotnymi przeciwciałami, jest Kell, co czyni test krzyżowy z K-negatywnymi RBCs rozsądną alternatywą, gdy pilna transfuzja jest wskazana.