Azylsartan medoksomilu
Azylsartan medoksomilu jest antagonistą receptora angiotensyny II. Działa poprzez blokowanie efektów niektórych naturalnych substancji, które powodują zwężenie naczyń krwionośnych, co pomaga obniżyć ciśnienie krwi. Jest to substancja czynna stosowana w leczeniu nadciśnienia tętniczego.
Podstawowe informacje o azylsartanie:
- Rok wprowadzenia na rynek: 2011
- Substancje aktywne: medoksomilu azylsartanu
- Działanie azylsartanu: przeciwnadciśnieniowe (hipotensyjne)
- Postacie azylsartanu: tabletki
- Układy narządowe: układ moczowy, układ krwionośny (sercowo-naczyniowy)
- Specjalności medyczne: Geriatria, Kardiologia, Medycyna rodzinna
- Wzór sumaryczny azylsartanu: C30H24N4O8
Zastosowanie azylsartanu jest zawsze na podstawie ordynacji lekarza prowadzącego. Zwykle początkowa dawka dobowa maksymalna wynosi 40mg. W przypadku pacjentów, u których nie uzyskano odpowiedniej kontroli ciśnienia może ona zostać zwiększona do 80mg na dobę. Praktycznie kulminacyjne działanie przeciwnadciśnieniowe azylsartanu uzyskuje się w ciągu 14 dni terapii, natomiast maksymalny efekt uzyskuje się po upływie 4 tygodni. Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od jednostki chorobowej, wieku, rasy, masy ciała, chorób towarzyszących (zaburzona praca nerek, niewydolność wątroby, stan odwodnienia).
Azylsartan przeciwskazany jest w przypadku stwierdzonej nadwrażliwości na substancję czynną, a takżę dla kobiet w II i III trymestrze ciąży. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z nadciśnieniem i ciężką niewydolnością nerek. Zastosowanie w tej grupie pacjentów azylsartanu jest o tyle ryzykowne, że w przypadku osłabionej pracy nerek nie można go usunąć z ustroju drogą hemodializy. W przypadku pacjentów, u których mamy do czynienia z niewydolnością wątroby lub osób w stanie odwodnienia (zmniejszona objętość wewnątrznaczyniowa lub niedobór elektrolitów) leczenie należy rozpocząć od dawki 20 mg i ściśle monitorować stan leczonych. Zaobserwowano, że u pacjentów rasy czarnej obniżenie ciśnienia krwi w porównaniu z osobami innego koloru skóry jest mniejsze. Z tego względu u pacjentów rasy czarnej częściej może zachodzić potrzeba zwiększenia dawki azylsartanu lub zastosowania dodatkowego leku w terapii skojarzonej.
