Atropa bella-donna

Pokrzyk wilcza jagoda, znany również jako Atropa belladonna, to bylina z rodziny psiankowatych. Jest to roślina trująca, której liście, owoce i korzenie zawierają alkaloidy tropanowe, takie jak atropina, skopolamina i hioscyjamina. Te substancje są naturalnie występującymi antagonistami muskarynowymi. Atropina jest nieselektywnym antagonistą muskarynowym, który jest głównie stosowany jako dodatek do znieczulenia.

Atropina, skopolamina i hioscyjamina powodują delirium i halucynacje. Są one również stosowane jako leki przeciwwymiotne. Alkaloidy tropanowe są powszechne nie tylko w starych plemionach Hyoscyameae (do których należy rodzaj Atropa), ale także w nowym plemieniu Datureae – wszystkie należą do podrodziny Solanoideae z rodziny psiankowatych.

Aktywne składniki pokrzyku wilczej jagody działają jako antagoniści muskarynowi i blokują wiązanie acetylocholiny z centralnym układem nerwowym i muskarynowymi receptorami postsynaptycznymi układu przywspółczulnego.

Pokrzyk wilcza jagoda ma nieprzewidywalne efekty. Przeciwdotkiem na zatrucie belladonną jest fizostygmina lub pilokarpina, takie same jak na atropinę.

Pokrzyk wilcza jagoda ma długą historię użytkowania jako lek, kosmetyk i trucizna. Ekstrakty z roślin z rodziny pokrzykowatych były używane co najmniej od IV wieku p.n.e., kiedy to mandragora (bielun) była zalecana przez Teofrasta do leczenia ran, dny moczanowej i bezsenności, a także jako eliksir miłosny. W pierwszym wieku p.n.e. Kleopatra używała ekstraktów bogatych w atropinę z egipskiej rośliny bieluń (inny pokrzyk) do celów rozszerzenia źrenic oczu.