Albiglutyd

Albiglutyd to agonista peptydu podobnego do glukagonu-1 (GLP-1), który jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. Jest to dimer GLP-1 odporny na dipeptydyl peptydazę-4, połączony z ludzkim albuminą. Albiglutyd działa jako agonista na receptor GLP-1, co powoduje zwiększenie wydzielania insuliny, głównie w obecności wysokiego poziomu glukozy we krwi, a także spowalnia opróżnianie żołądka. Maksymalne stężenia albiglutydu osiągane są w ciągu 3 do 5 dni po podaniu jednorazowej dawki 30 mg. Średnie stężenie szczytowe (Cmax) i średnie pole pod krzywą czasu-stężenie (AUC) albiglutydu wynosiły odpowiednio 1,74 mcg/ml i 465 mcg.h/ml. Półokres eliminacji wynosi od 4 do 7 dni. Albiglutyd prawdopodobnie podlega metabolizmowi podobnemu do naturalnego ludzkiego albuminy surowicy, który jest głównie katabolizowany w śródbłonku naczyniowym. Powszechne działania niepożądane (u więcej niż 10% pacjentów) w badaniach klinicznych to biegunka, nudności, hipoglikemia (niski poziom glukozy we krwi) i reakcje w miejscu wstrzyknięcia. Zakażenia górnych dróg oddechowych były również powszechne, ale tylko nieznacznie częstsze niż podczas stosowania placebo. Rzadkie, ale potencjalnie ciężkie działania niepożądane obejmowały ostre zapalenie trzustki (u 0,3% pacjentów) i reakcje nadwrażliwości (u mniej niż 0,1% pacjentów).