Heparynoid

Heparynoidy to glikozaminoglikany, które są chemicznie i farmakologicznie związane z heparyną. Obejmują one oligosacharydy i siarczanowane polisacharydy pochodzenia roślinnego, zwierzęcego lub syntetycznego.

Heparynoidy, podobnie jak heparyna, działają poprzez interakcje z białkami wiążącymi heparynę, zazwyczaj poprzez interakcje jonowe lub wiązania wodorowe. Niektóre przykłady białek wiążących heparynę obejmują antytrombinę III. Uważa się, że wiele interakcji białek z heparyną nie jest bezpośrednich, a zamiast tego białka wiążące heparynę faktycznie oddziałują z łańcuchami bocznymi glikozaminoglikanów (GAG) lub mucynami związanymi z polimerem heparyny, więc jest możliwe, że heparynoidy oddziałują z tymi białkami w podobny sposób, nabywając łańcuchy boczne GAG in vivo.

Polisiarczany mukopolisacharydowe powstające przez estryfikację polisacharydów kwasem siarkowym wykazują właściwości podobne do heparyn drobnocząsteczkowych. Stosowane miejscowo, wpływają korzystnie na miejscowy przepływ krwi, przyspieszają wchłanianie się krwiaków, zmniejszają obrzęki i hamują tworzenie się skrzepów oraz procesy zapalne.

Heparynoidy są stosowane w przypadku zapalenia żył powierzchniowych, zakrzepowego zapalenia żył, żylaków kończyn dolnych, krwiaków, stłuczeń, obrzęków, naderwania ścięgien lub więzadeł. Są również stosowane do zmiękczenia blizn i w jonoforezie. Przeciwwskazaniem do stosowania heparynoidów jest nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu. Nie powinny być stosowane na rany. Działania niepożądane to miejscowe objawy nadwrażliwości, podrażnienie skóry. Zwykle niewielką ilość preparatu (2–5 cm) kilka razy na dobę nakłada się na skórę i delikatnie wmasowuje. Maści można stosować pod opatrunkiem. W jonoforezie żel stosuje się pod katodę.