Litocid

Substancją czynną w leku Litocid jest cytrynian potasu. Postać leku powoduje powolne uwalnianie substancji czynnej. Cytryniany znane są jako grupa związków chemicznych spełniających rolę inhibitorów reakcji tworzenia kamieni nerkowych, w skład których wchodzi wapń. Możliwe jest to dzięki redukcji wysycenia moczu kamieniotwórczymi solami wapnia. Cytryniany zwalniają wzrost kryształów szczawianu wapnia i fosforanu wapnia oraz alkalizują mocz. Lek wchłania się z przewodu pokarmowego w 90% podanej dawki. Stosowanie przed lub po posiłku nie ma istotnego wpływu na biodostępność leku. Podane doustnie cytryniany są w znacznej części metabolizowane, głównie w ścianie jelita. Niewielka część (od 1 do 10%) z zastosowanych w standardowej dawce terapeutycznej cytrynianów przedostaje się do krwiobiegu i następnie ulega wydaleniu w moczu. Powstające dzięki zmetabolizowaniu cytrynianów dwuwęglany stanowią czynnik alkalizujący, który powoduje zwolnienie szybkości zużytkowywania endogennych cytrynianów w cyklu kwasów trójkarboksylowych i zwiększenie ich wydalania przez nerki. Pojedyncza dawka cytrynianu potasu w postaci wolno uwalniającej się powoduje zwiększenie wydzielania cytrynianów w czasie od 1 do 10 godzin od jej spożycia (istnieje tu jednak duża zmienność osobnicza).

Wskazaniem do stosowania leku Litocid jest:
– wapniowa kamica nerkowa u pacjentów z niskim wydalaniem cytrynianów z moczem,
– dystalna kwasica nerkowo – cewkowa, kwasica metaboliczna w przewlekłej niewydolności nerek, przebiegającej bez istotnego zmniejszenia dobowej ilości moczu i bez hiperkaliemii,
– uzupełnianie niedoboru potasu w ustroju,
– inne stany patologiczne wymagające przewlekłej alkalizacji moczu.

U dorosłych o przeciętnej masie ciała leczenie należy rozpoczynać stosując doustnie 3 razy na dobę po 2 tabletki (50 mg/kg masy ciała) w regularnych odstępach czasu (średnio co 8 godzin). Dawkę maksymalną, indywidualnie dla każdego pacjenta, wyznacza się na podstawie pH moczu i/lub wielkości dobowego wydalania cytrynianów z moczem.

Stosowanie u dzieci
Nie ma właściwego wskazania do stosowania leku Litocid u dzieci.

Minimalna dawka toksyczna nie została ustalona. Sole potasu podawane pacjentom z prawidłowo funkcjonującymi nerkami zazwyczaj wykazują minimalną toksyczność. Mogą wystąpić nudności, wymioty, osłabienie, drętwienie kończyn, bladość, niedociśnienie, skurcze mięśniowe i dysrytmie (zaburzenia rytmu serca). Niskie dawki soli potasowych mogą być toksyczne dla pacjentów z niewydolnością nerek. U tych pacjentów może też wystąpić alkaloza metaboliczna (zasadowica). Przedawkowanie cytrynianu potasu może prowadzić do wystąpienia hiperkaliemii. Zaleca się postępowanie objawowe, zależnie od stwierdzonych przez lekarza zaburzeń oraz spożycie w czasie najbliższych 12 – 24 godzin większej niż zwykle ilości wody. Jeżeli od spożycia leku upłynęło nie więcej niż 1/2 godziny, należy podjąć próbę sprowokowania wymiotów. W przypadku pojawienia się cech skazy krwotocznej pomocne jest podanie leków uszczelniających naczynia i witaminy K. Objawy podrażnienia przewodu pokarmowego należy łagodzić stosując leki wytwarzające ochronną błonę na powierzchni śluzówki żołądka (np. preparaty zawierające sukralfat) lub ewentualnie leki blokujące receptory H2 (np. preparaty zawierające ranitydynę). Należy zachować dużą ostrożność rozważając zastosowanie innych leków alkalizujących treść żołądkową. Łagodną alkalozę można zwalczać (w warunkach ambulatoryjnych) stosując witaminę C i/lub sokz żurawiny, po konsultacji z nefrologiem.

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Nie dotyczy.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie udokumentowano dostatecznie bezpieczeństwa stosowania leku w okresie ciąży i karmienia piersią. Leczenie może być kontynuowane tylko pod kontrolą ginekologa i nefrologa. Dawka dobowa powinna być ustalona na nowo na podstawie badań.