Artykuł sponsorowany

Kiedy może wystąpić łupież pstry?

Choroby skórne są pod wieloma względami problematyczne – zazwyczaj wymagają długiego i żmudnego leczenia, które nie od razu przynosi oczekiwany rezultat. Wcześniej oczywiście jest potrzebne poprawne rozpoznanie. Jednym ze schorzeń, które są najbardziej kłopotliwe dla pacjentów, jest łupież pstry. Kiedy jesteśmy na niego najbardziej narażeni i w jaki sposób zredukować ewentualne ryzyko zakażenia?

Czym jest łupież pstry?

Wbrew swojej nazwie, która najczęściej kojarzy nam się z chorobami dotykającymi skóry głowy, łupież pstry bardzo rzadko występuje właśnie na tej części ciała. Symptomy zazwyczaj obejmują tułów (szczególnie w okolicy mostka) oraz plecy, kark i pachwiny. Zdarza się, że zmienione chorobowo miejsca są także dostrzegalne na twarzy.

Objawy łupieżu pstrego to przede wszystkim nieregularne plamki o różowym lub brązowym zabarwieniu, które wyraźnie odcinają się od zdrowej skóry – ze względu na podobieństwo, łupież pstry bywa mylony z bielactwem. Plamy mogą z biegiem czasu się zlewać i powiększać, przez co obejmują coraz większą powierzchnię. Oprócz tego towarzyszy im uciążliwe swędzenie, a skóra jest szorstka i sucha w dotyku, na dodatek nadmiernie się łuszczy.

Łupież pstry powstaje na skutek namnażania się bakterii z gatunku Malassezia, które są naturalnie obecnie na ludzkiej skórze. W chwili, w której dochodzi do ich przerostu, pojawia się zakażenie, które objawia się właśnie zmianami skórnymi. Chociaż – jak już zostało wcześniej wspomniane – symptomy łupieżu pstrego rzadko są dostrzegalne na głowie (w przeciwieństwie do objawów, jakie daje łupież suchy), to jednak drożdżaki często bytują na owłosionej skórze głowy, wobec tego leczenie powinno obejmować także pielęgnację w tym zakresie.

Co wywołuje łupież pstry?

Niestety jak dotąd nie udało się jednoznacznie ustalić przyczyn tej choroby. Można jednak wskazać czynniki, które determinują rozwój łupieżu pstrego i sprawiają, że grzyby mają idealne warunki do namnażania. Cechy, które sprzyjają temu schorzeniu, to:

  • nadmierna potliwość;
  • przebywanie w ciepłym i wilgotnym klimacie;
  • skóra z tendencją do przetłuszczania się;
  • osłabiony układ odpornościowy.
łupież pstry

Czy można się zarazić łupieżem pstrym?

Jak najbardziej – łupież pstry jest niestety chorobą zakaźną, w przeciwieństwie do wielu innych schorzeń skórnych, takich jak łupież suchy. Dlatego też, jeśli któryś z naszych domowników został zdiagnozowany, w żadnym wypadku nie należy z nim dzielić akcesoriów do włosów, tak samo jak ręczników, pościeli bądź ubrań. Należy także w miarę możliwości unikać bezpośredniego kontaktu.

Do zarażenia łupieżem pstrym bardzo często dochodzi w obiektach publicznych. Mowa tu przede wszystkim o basenach, saunach czy solariach. Jeśli w salonach kosmetycznych i fryzjerskich nie jest przestrzegana higiena, to również może dojść do zakażenia. Dlatego, udając się w takie miejsca, warto dokładnie sprawdzić, czy pracownicy placówki dbają o czystość i dezynfekują urządzenia, fotele czy też wszelkie sprzęty, by w ten sposób ograniczyć ryzyko rozprzestrzeniania się ewentualnych bakterii.

Skuteczna profilaktyka łupieżu pstrego

Jeśli znajdujemy się wśród osób, które są bardziej narażone na łupież pstry, warto odpowiednio wcześniej podjąć działania profilaktyczne, które mogą nas uchronić od zakażenia:

  • podczas każdego wyjścia na basen warto mieć obuwie zmienne;
  • należy pamiętać o dezynfekcji produktów kosmetycznych i upewniać się, że stanowiska w salonach kosmetyczno-fryzjerskich również są dezynfekowane;
  • nadmierną potliwość można ograniczać poprzez stosowanie niezawodnych antyperspirantów i noszenie luźnych, przewiewnych ubrań, zwłaszcza latem;
  • trzeba dbać o higienę osobistą – regularne nawilżanie skóry wzmacnia jej barierę ochronną i przyspiesza regenerację, z kolei stosowanie szamponu przeciwłupieżowego ograniczy namnażanie się grzybów Malassezia, a przy okazji zmniejszy prawdopodobieństwo zachorowania na łupież suchy.

Warto wiedzieć, że łupież pstry ma niestety tendencję do nawrotów, dlatego nawet po wyleczeniu ponownie możemy się nim zarazić. W związku z tym profilaktyka jest tutaj niezwykle istotna.

Naszych publikacji nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję indywidualnie w porozumieniu z pacjentem.