Abseamed

Lek Abseamed zawiera substancję czynną epoetynę alfa – białko, które pobudza szpik kostny do wytwarzania większej liczby krwinek czerwonych, zawierających hemoglobinę (substancję odpowiedzialną za transport tlenu). Epoetyna alfa jest kopią ludzkiego białka – erytropoetyny i działa w taki sam sposób.

Abseamed stosuje się w leczeniu objawowej niedokrwistości spowodowanej chorobą nerek:
• u dzieci poddawanych hemodializie;
• u dorosłych poddawanych hemodializie lub dializie otrzewnowej;
• u dorosłych z ciężką niedokrwistością, niepoddawanych jeszcze dializom (podawany we wstrzyknięciu dożylnym).

Jeśli pacjent ma chorobę nerek, może u niego występować niedobór krwinek czerwonych na skutek braku wytwarzania przez nerki wystarczającej ilości erytropoetyny (koniecznej do tworzenia krwinek czerwonych). Lek stosuje się w celu pobudzenia szpiku kostnego do wytwarzania większej liczby krwinek czerwonych.

Lek stosuje się w leczeniu niedokrwistości, jeśli pacjent jest poddawany chemioterapii z powodu guzów litych, chłoniaka złośliwego lub szpiczaka mnogiego (raka szpiku kostnego) i lekarz stwierdzi, że pacjent potrzebuje przetoczenia krwi. Abseamed może zmniejszyć zapotrzebowanie na przetaczanie krwi.

Lek stosuje się u osób z umiarkowaną niedokrwistością, które oddają pewną ilość krwi przed zabiegiem chirurgicznym tak, aby można było im ją podać podczas lub po operacji. Ponieważ Abseamed pobudza wytwarzanie krwinek czerwonych, lekarz może pobrać od tych osób więcej krwi.

Lek stosuje się u dorosłych z umiarkowaną niedokrwistością, poddawanych dużej operacji ortopedycznej (na przykład operacji rekonstrukcji biodra lub kolana), aby zmniejszyć możliwe zapotrzebowanie na transfuzję krwi.

Lekarz prowadzący wykonał badania krwi i zdecydował, że pacjent potrzebuje leku Abseamed.

Abseamed może być podawany we wstrzyknięciu:
• albo do żyły lub rurki prowadzącej do żyły (dożylnie);
• albo pod skórę (podskórnie).

Lekarz zdecyduje o sposobie wstrzykiwania leku. Zazwyczaj wstrzyknięcia wykonuje lekarz, pielęgniarka lub inny pracownik służby zdrowia. Niektóre osoby – w zależności od tego, z jakiego powodu wymagają podawania leku – mogą później nauczyć się wstrzykiwać sobie lek podskórnie; patrz Instrukcje samodzielnego wykonywania wstrzyknięcia na końcu ulotki.

Nie należy stosować leku:
• po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie i pudełku tekturowym
• jeśli pacjent wie lub domyśla się, że lek mógł być przypadkowo zamrożony, lub
• jeśli wystąpiła awaria lodówki.

Podawana dawka leku zależy od masy ciała pacjenta wyrażonej w kilogramach. Na wybór przez lekarza właściwej dawki leku wpływa także przyczyna niedokrwistości.

Lekarz będzie systematycznie sprawdzał ciśnienie tętnicze krwi pacjenta w trakcie stosowania leku.

Osoby z chorobą nerek
• Lekarz prowadzący będzie utrzymywał u pacjenta stężenie hemoglobiny między 10 a 12 g/dl, ponieważ duże stężenie hemoglobiny może zwiększać ryzyko powstawania zakrzepów krwi i zgonu.
• Zazwyczaj stosowana dawka początkowa leku dla dorosłych i dzieci wynosi 50 j.m. na kilogram (/kg) masy ciała, podawanych trzy razy w tygodniu. Pacjentom poddanym dializie otrzewnowej lek można podawać dwa razy w tygodniu.
• Dorosłym i dzieciom lek podaje się albo we wstrzyknięciu do żyły (dożylnie) albo przez rurkę wprowadzoną do żyły. Pacjentom z chorobą nerek nie należy wstrzykiwać leku pod skórę (podskórnie).
• Lekarz prowadzący będzie zlecał systematyczne badania krwi, aby przekonać się, w jakim stopniu niedokrwistość reaguje na lek u danego pacjenta, i może modyfikować dawkę, zazwyczaj nie częściej niż co cztery tygodnie.
• Po wyleczeniu niedokrwistości lekarz prowadzący będzie w dalszym ciągu systematycznie kontrolował krew pacjenta. Może dalej dostosowywać dawkę leku i częstość podawania, aby utrzymać odpowiedź organizmu na leczenie. Lekarz będzie stosować najmniejszą skuteczną dawkę w celu opanowania objawów niedokrwistości.
• Jeśli pacjent nie wykazuje prawidłowej reakcji na lek, lekarz sprawdzi dawkę i poinformuje pacjenta, czy musi zmienić dawki leku.
• Jeśli pacjent stosuje bardziej przedłużone odstępy w dawkowaniu leku (powyżej jednego tygodnia), właściwe stężenia hemoglobiny mogą nie być podtrzymane i pacjent może wymagać zwiększenia dawki leku lub częstości podawania.
• W celu poprawy skuteczności leczenia pacjent może otrzymywać leki uzupełniające żelazo przed rozpoczęciem stosowania leku oraz w trakcie terapii.
• Jeśli pacjent jest leczony dializami przed rozpoczęciem stosowania leku, schemat dializ może wymagać modyfikacji. Lekarz prowadzący podejmie decyzję w tej sprawie.

Dorośli poddawani chemioterapii
• Lekarz może rozpocząć stosowanie leku, jeśli stężenie hemoglobiny u pacjenta wynosi 10 g/dl lub mniej.
• Lekarz prowadzący będzie utrzymywał stężenie hemoglobiny u pacjenta między 10 a 12 g/dl, ponieważ duże stężenie hemoglobiny może zwiększać ryzyko powstawania zakrzepów krwi i zgonu.
• Dawka początkowa wynosi albo 150 j.m. na kg masy ciała trzy razy w tygodniu albo 450 j.m. na kilogram masy ciała raz w tygodniu.
• Lek podaje się we wstrzyknięciu podskórnym.
• Lekarz zleci badania krwi i może dostosować dawkę w zależności od tego, jak pacjent reaguje na leczenie niedokrwistości tym lekiem.
• W celu poprawy skuteczności leczenia pacjent może otrzymać leki uzupełniające żelazo przed rozpoczęciem terapii oraz w jej trakcie.
• Podawanie leku będzie zazwyczaj kontynuowane przez miesiąc po zakończeniu chemioterapii.

Dorośli oddający krew dla siebie
• Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 600 j.m. na kilogram masy ciała dwa razy w tygodniu.
• Lek podaje się we wstrzyknięciu do żyły, bezpośrednio po oddaniu krwi przez pacjenta, w ciągu 3 tygodni przed zabiegiem chirurgicznym.
• W celu poprawy skuteczności leczenia pacjent może otrzymywać leki uzupełniające żelazo przed rozpoczęciem terapii oraz w trakcie jej trwania.

Dorośli zakwalifikowani do dużej operacji ortopedycznej
• Zalecana dawka wynosi 600 j.m. na kilogram masy ciała, podawanych raz w tygodniu.
• Lek podaje się we wstrzyknięciu pod skórę co tydzień przez trzy tygodnie przed zabiegiem i w dniu zabiegu.
• Jeśli ze względów medycznych konieczne jest skrócenie okresu przed zabiegiem, podaje się dawkę dobową 300 j.m./kg mc. przez 10 kolejnych dni przed zabiegiem, w dniu zabiegu, a następnie przez cztery kolejne dni zaraz po operacji.
• Jeśli badania krwi przed zabiegiem wykażą za duże stężenie hemoglobiny, leczenie zostanie przerwane.
• W celu poprawy skuteczności leczenia pacjent może otrzymywać leki uzupełniające żelazo przed rozpoczęciem terapii oraz w trakcie jej trwania.

Szczegółowa instrukcja wstrzykiwania leku pod skórę, znajduje się w dokumentacji załączonej w dolnej części strony.

Jeśli pacjent uważa, że wstrzyknięta dawka leku była zbyt duża, należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Wystąpienie działań niepożądanych z przedawkowania leku jest mało prawdopodobne.

Nie dotyczy.

Ważne jest, aby powiedzieć lekarzowi, jeśli którakolwiek z poniższych sytuacji dotyczy pacjentki.

Pacjentka może nadal kwalifikować się do stosowania leku, ale należy omówić to najpierw z lekarzem:
• jeśli pacjentka jest w ciąży lub istnieje podejrzenie, że jest w ciąży;
• jeśli pacjentka karmi piersią.